Γράφει ο Δευκαλίων
Άρχισε με όργανα ο καινούργιος χρόνος!
Αφού απολαύσαμε τον Γιώργο Παπανδρέου να μένει φεύγοντας, ή αν προτιμάτε να φεύγει μένοντας, παίρνουμε ήδη μία γεύση για το τι μας περιμένει στην προκρούστια μνημονιακή κλίνη. Από τον 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα έως τις επικουρικές συντάξεις απ’ ότι λένε οι πολιτικά αρμόδιοι κινδυνεύουν. Κι όλα αυτά πάντα κάτω από την δαμόκλεια σπάθη της παραμονής ή όχι της χώρας στο ευρώ.
Για εμάς είναι ξεκάθαρο. Η κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου αποτελεί συνέχεια της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου. Τι σημαίνει αυτό;
Ότι θα συνεχίσει εκβιάζοντας τον Ελληνικό Λαό, θα συνεχίσει την ίδια ακριβώς σκληρή περιοριστική εισπρακτική πολιτική περικόπτοντας μισθούς συντάξεις και όποια άλλη κοινωνική παροχή έχει γλυτώσει μέχρι σήμερα από την μνημονιακή θύελλα. Η μοναδική θετική άποψη και θέση για αυτή την κυβέρνηση είναι αυτή που την θεωρεί μεταβατικό στάδιο και αναγκαία και ικανή συνθήκη για την διενέργεια προώρων βουλευτικών εκλογών. Αλλά μέχρι εκεί!
Κατά την γνώμη μας το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα η συγκεκριμένη κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει μία πολύ σοβαρή πρόκληση. Πότε θα συμβεί αυτό; Όταν θα ανακοινωθούν τα συμπεράσματα της έκθεσης της Black Rock για την κατάσταση του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι θα γνωρίζουμε πλέον πόσα από τα δάνεια που έχουν δοθεί τα προηγούμενα χρόνια δεν εξυπηρετούνται και πρέπει να υπαχθούν στις ζημιές και τις επισφάλειες.
Άρα και πόσα χρήματα απαιτούνται για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου προκειμένου οι Ελληνικές Τράπεζες να είναι συμβατές με τις κεφαλαιακές απαιτήσεις της ΕΚΤ. Αυτό όμως είναι το πρώτο στάδιο. Γιατί ταυτόχρονα έρχεται και το δεύτερο που είναι οι ζημιές από το κούρεμα των Ελληνικών Ομολόγων μέσω του προγράμματος PSI (αν γίνει). Τότε θα έχουμε πλήρη και σαφή εικόνα αφού θα μπορούμε να προσθέσουμε τις ζημιές (από ιδιωτικά δάνεια και κρατικά ομόλογα) και να δούμε πόσα ακριβώς χρήματα χρειάζονται για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.
Αμέσως μετά προκύπτει το ερώτημα, που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα;
Θα τα βάλει το Ελληνικό Δημόσιο μέσω των διαφόρων μνημονιακών ταμείων, θα τα βάλουν απ’ ευθείας οι μνημονιακοί μηχανισμοί κλπ.
Κατόπιν το τρίτο και βασικότερο ερώτημα, πως θα εξασφαλισθούν αυτά τα χρήματα;
Δηλαδή ποια θα είναι τα ενέχυρα που θα πάρουν αυτοί που θα βάλουν τα απαραίτητα χρήματα. Θα είναι μετοχές προνομιούχες οπότε δεν έχουν πρόβλημα οι σημερινές διοικήσεις και βασικοί μέτοχοι, θα είναι μετοχές κοινές οπότε σημερινές διοικήσεις και μέτοχοι μας αποχαιρετούν, ή θα είναι μετοχές κοινές τρίτου τύπου, δηλαδή μετοχές που θα έχουν πλήρη δικαιώματα μετά από κάποια χρόνια και εφ’ όσον μέχρι τότε δεν τις αγοράσουν οι σημερινοί βασικοί μέτοχοι.
Επί τροχάδην και περιληπτικά αυτά είναι τα προβλήματα που πρέπει να επιλύσει η απίθανη διελκυστίνδα μεταξύ των διεθνών δανειστών και του κυρίαρχου εγχώριου πολιτικοοικονομικού πλαισίου.
Οι διεθνείς δανειστές έχουν σχεδιάσει ένα τραπεζικό σύστημα με 1-2 μεγάλες τράπεζες τις οποίες θα ελέγχουν αυτοί, ελέγχοντας με αυτό τον τρόπο την αναπτυξιακή διαδικασία της νέας μετά μνημόνιο κινεζοποιημένης ελληνικής οικονομίας. Το κυρίαρχο εγχώριο πολιτικοοικονομικό σύστημα για τους ίδιους ακριβώς λόγους θέλει να συνεχίσει να ελέγχει το Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα. Δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς ποιος θα εξέλθει νικητής από αυτήν την υπόγεια αντιπαράθεση. Ένα σκληρό παζάρι ουσιαστικά θα γίνει και θα τελειώσει η ιστορία. Εκεί θα τρίξει το οικοδόμημα της κυβέρνησης Λ. Παπαδήμου και θα ακουστούν διάφορα τρελά. Μετά πάλι όλοι μαζί.
Διότι σ’ αυτό το σημείο βρίσκεται το μυστικό. Το κυρίαρχο εγχώριο πολιτικοοικονομικό σύστημα επιθυμεί μετά τις εκλογές πάλι μία κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου που θα την στηρίζουν και τρία, τέσσερα ή και ευχής έργον και πέντε κόμματα. Γι’ αυτό βλέπετε δημοσκοπήσεις με 6 ή 7 κόμματα βουλή.
Τι θα συμβεί τελικά;
Ο Κυρίαρχος Λαός γνωρίζει. Εμείς ως στήλη όταν προκηρυχθούν οι εκλογές θα πάρουμε αυστηρά κομματική εκλογική θέση.
Αφού απολαύσαμε τον Γιώργο Παπανδρέου να μένει φεύγοντας, ή αν προτιμάτε να φεύγει μένοντας, παίρνουμε ήδη μία γεύση για το τι μας περιμένει στην προκρούστια μνημονιακή κλίνη. Από τον 13ο και 14ο μισθό στον ιδιωτικό τομέα έως τις επικουρικές συντάξεις απ’ ότι λένε οι πολιτικά αρμόδιοι κινδυνεύουν. Κι όλα αυτά πάντα κάτω από την δαμόκλεια σπάθη της παραμονής ή όχι της χώρας στο ευρώ.
Για εμάς είναι ξεκάθαρο. Η κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου αποτελεί συνέχεια της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου. Τι σημαίνει αυτό;
Ότι θα συνεχίσει εκβιάζοντας τον Ελληνικό Λαό, θα συνεχίσει την ίδια ακριβώς σκληρή περιοριστική εισπρακτική πολιτική περικόπτοντας μισθούς συντάξεις και όποια άλλη κοινωνική παροχή έχει γλυτώσει μέχρι σήμερα από την μνημονιακή θύελλα. Η μοναδική θετική άποψη και θέση για αυτή την κυβέρνηση είναι αυτή που την θεωρεί μεταβατικό στάδιο και αναγκαία και ικανή συνθήκη για την διενέργεια προώρων βουλευτικών εκλογών. Αλλά μέχρι εκεί!
Κατά την γνώμη μας το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα η συγκεκριμένη κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει μία πολύ σοβαρή πρόκληση. Πότε θα συμβεί αυτό; Όταν θα ανακοινωθούν τα συμπεράσματα της έκθεσης της Black Rock για την κατάσταση του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι θα γνωρίζουμε πλέον πόσα από τα δάνεια που έχουν δοθεί τα προηγούμενα χρόνια δεν εξυπηρετούνται και πρέπει να υπαχθούν στις ζημιές και τις επισφάλειες.
Άρα και πόσα χρήματα απαιτούνται για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου προκειμένου οι Ελληνικές Τράπεζες να είναι συμβατές με τις κεφαλαιακές απαιτήσεις της ΕΚΤ. Αυτό όμως είναι το πρώτο στάδιο. Γιατί ταυτόχρονα έρχεται και το δεύτερο που είναι οι ζημιές από το κούρεμα των Ελληνικών Ομολόγων μέσω του προγράμματος PSI (αν γίνει). Τότε θα έχουμε πλήρη και σαφή εικόνα αφού θα μπορούμε να προσθέσουμε τις ζημιές (από ιδιωτικά δάνεια και κρατικά ομόλογα) και να δούμε πόσα ακριβώς χρήματα χρειάζονται για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου.
Αμέσως μετά προκύπτει το ερώτημα, που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα;
Θα τα βάλει το Ελληνικό Δημόσιο μέσω των διαφόρων μνημονιακών ταμείων, θα τα βάλουν απ’ ευθείας οι μνημονιακοί μηχανισμοί κλπ.
Κατόπιν το τρίτο και βασικότερο ερώτημα, πως θα εξασφαλισθούν αυτά τα χρήματα;
Δηλαδή ποια θα είναι τα ενέχυρα που θα πάρουν αυτοί που θα βάλουν τα απαραίτητα χρήματα. Θα είναι μετοχές προνομιούχες οπότε δεν έχουν πρόβλημα οι σημερινές διοικήσεις και βασικοί μέτοχοι, θα είναι μετοχές κοινές οπότε σημερινές διοικήσεις και μέτοχοι μας αποχαιρετούν, ή θα είναι μετοχές κοινές τρίτου τύπου, δηλαδή μετοχές που θα έχουν πλήρη δικαιώματα μετά από κάποια χρόνια και εφ’ όσον μέχρι τότε δεν τις αγοράσουν οι σημερινοί βασικοί μέτοχοι.
Επί τροχάδην και περιληπτικά αυτά είναι τα προβλήματα που πρέπει να επιλύσει η απίθανη διελκυστίνδα μεταξύ των διεθνών δανειστών και του κυρίαρχου εγχώριου πολιτικοοικονομικού πλαισίου.
Οι διεθνείς δανειστές έχουν σχεδιάσει ένα τραπεζικό σύστημα με 1-2 μεγάλες τράπεζες τις οποίες θα ελέγχουν αυτοί, ελέγχοντας με αυτό τον τρόπο την αναπτυξιακή διαδικασία της νέας μετά μνημόνιο κινεζοποιημένης ελληνικής οικονομίας. Το κυρίαρχο εγχώριο πολιτικοοικονομικό σύστημα για τους ίδιους ακριβώς λόγους θέλει να συνεχίσει να ελέγχει το Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα. Δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς ποιος θα εξέλθει νικητής από αυτήν την υπόγεια αντιπαράθεση. Ένα σκληρό παζάρι ουσιαστικά θα γίνει και θα τελειώσει η ιστορία. Εκεί θα τρίξει το οικοδόμημα της κυβέρνησης Λ. Παπαδήμου και θα ακουστούν διάφορα τρελά. Μετά πάλι όλοι μαζί.
Διότι σ’ αυτό το σημείο βρίσκεται το μυστικό. Το κυρίαρχο εγχώριο πολιτικοοικονομικό σύστημα επιθυμεί μετά τις εκλογές πάλι μία κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου που θα την στηρίζουν και τρία, τέσσερα ή και ευχής έργον και πέντε κόμματα. Γι’ αυτό βλέπετε δημοσκοπήσεις με 6 ή 7 κόμματα βουλή.
Τι θα συμβεί τελικά;
Ο Κυρίαρχος Λαός γνωρίζει. Εμείς ως στήλη όταν προκηρυχθούν οι εκλογές θα πάρουμε αυστηρά κομματική εκλογική θέση.
Μέχρι τότε, Εκλογές Εδώ και Τώρα!
