Τη δυσοίωνη πρόβλεψη ότι «το 2012 θα είναι πολύχειρότερο από το 2011» έκανε η Αλέκα Παπαρήγα, συμπληρώνοντας όμως ότι τα πράγματα μπορούν να είναι διαφορετικά, αν ο λαός «συνειδητοποιήσει τη...
μεγάλη αναντικατάστατη καιανεκμετάλλευτη δύναμή του». «Σκούρα» τα βλέπει γενικότερα το κόμμα, όπως δείχνει το πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του: «Το ΚΚΕ γνωρίζει πολύ καλά πόσο σκληρά δοκιμάζεται η εργατική λαϊκή οικογένεια, όμως δεν μπορεί να της δώσει λόγια παρηγόριας και ελπίδες για εύκολες λύσεις, γιατί τέτοιες δεν υπάρχουν και μπροστά της βρίσκονται ακόμα σκληρότερες δοκιμασίες και μάχες».
Λαϊκή συμμαχία
Η φιλολαϊκή διέξοδος, σύμφωνα με το ΚΚΕ, προϋποθέτει «ριζικές ανατροπές στην οικονομία και στο κράτος», καθώς και κοινωνικές συμμαχίες που το ίδιο μπορεί να οικοδομήσει αν κι εφόσον επιτευχθεί η «χειραφέτηση των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και της Ε.Ε.», ώστε «να διαμορφωθεί επειγόντως η μεγάλη λαϊκή συμμαχία με στόχο την κοινωνικοποίηση τωνμονοπωλίων και την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Αυτός είναι ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία», αναφέρει το Γραφείο Τύπου του Περισσού.
Προς το παρόν όμως ο λαός δοκιμάζει τη δύναμη των εκβιασμών της συγκυβέρνησης και της κυρίαρχης πολιτικής και οικονομικής ελίτ, στους οποίους πρώτος ιεραρχείται ο εκβιασμός που έχει να κάνει με την παραμονή της χώρας στο ευρώ. «Κόλαση» χαρακτήρισε την επιστροφή στη δραχμή ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, «να παραμείνουμε στο ευρώ» για να «μη μεταβληθεί η κρίση σε άτακτηκαταστροφική χρεοκοπία» κάλεσε ο Παπαδήμος στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, το «διακύβευμα είναι η παραμονή στο ευρώ» διαπίστωσε η Άννα Διαμαντοπούλου.
Όχι στους εκβιασμούς
Σε αυτή την ομοβροντία κινδυνολογικών δηλώσεων το ΚΚΕ απάντησε πως τα κόμματα της συγκυβέρνησης και η πλουτοκρατία «επιχειρούν να μετατρέψουν τα δικά τους αδιέξοδα σε εκβιαστικά διλήμματα προς τον λαό», και συνεχίζει η ανακοίνωση: «Ενώ η επιστροφή του λαού στη δεκαετία του ’50 αποτελείστρατηγική τους επιλογή για να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι αυτοαπασχολούμενοι όχι μόνο την κρίση αλλά και τη μελλοντική κερδοφορία των μονοπωλίων», ζητούν απ’ τον λαό «να αυτοκτονήσει και να εγκλωβιστεί στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή, όταν γνωρίζουν ότι το ευρώ κλυδωνίζεται από την κρίση και τις αντιθέσεις που μαστίζουν τη λυκοσυμμαχία της Ε.Ε.».
Ωστόσο η μανιώδης υπεράσπιση του ευρώ και η ανάδειξή του σε μέγιστο διακύβευμα για χάρη του οποίου ζητούνται αδιανόητες θυσίες από την κοινωνία και στο όνομα του οποίου μεθοδεύεται η χρεοκοπία δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορες τις δυνάμεις που υπερασπίζονται τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.
Το ΚΚΕ χαρακτήρισε «αποπροσανατολιστικό» και «εκβιαστικό» το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» το προηγούμενο διάστημα, επιχειρώντας να κρατήσει ίσες αποστάσεις και από τις δύο επιλογές, με αποκορύφωμα τη δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα (το καλοκαίρι που μας πέρασε) ότι η έξοδος από το ευρώ «υπό τις παρούσες συνθήκες θα ήταν καταστροφική», που έδωσε την εντύπωση ότι το ΚΚΕ τάχθηκε υπέρ του ευρώ.
Στην πραγματικότητα το ΚΚΕ βλέπει ότι αυτό που σχεδιάζεται είναι μια χρεοκοπία εντός του ευρώ, ωστόσο γνωρίζει ότι και η επιστροφή στη δραχμή έχει πρόσημο – εξαρτάται δηλαδή από το ποια πολιτικήδύναμη θα τη διαχειριστεί και με ποιους όρους – και σε τελική ανάλυση δεν θα είναι ανώδυνη σε καμία περίπτωση, όποιος κι αν τη διαχειριστεί.
Κάλπικο το δίλημμα «ευρώ ή καταστροφή»
Εκτιμώντας ότι οι συσχετισμοί υπέρ μιας φιλολαϊκής πολιτικής διεξόδου μακράν απέχουν από το να έχουν διαμορφωθεί και αποκρυσταλλωθεί σήμερα, παρόλο που ο δικομματισμός κατακρημνίζεται, η ηγεσία του κόμματος προέταξε το ευρύτερο αίτημα της εξόδου από την Ε.Ε. και της διαγραφής του χρέους υπό συνθήκες λαϊκής εξουσίας. Το ζήτημα των αγώνων της εργατικής
τάξης στο εθνικό πεδίο με στόχο την εξουσία, άλλωστε, αναδείχθηκε σε πρωτεύον για την ηγεσία του Περισσού την τελευταία διετία, έχοντας άλλωστε απορρίψει τη λογική των συμμαχιών με πολιτικές δυνάμεις του «οπορτουνισμού» και της «σοσιαλδημοκρατίας», καθώς θεωρεί ότι οδηγούν σε ενσωμάτωση.
Όσο όμως το δίλημμα που διαμορφώνεται από τα πάνω εξισώνει το ευρώ με τον «παράδεισο» και τη μελλοντική ευημερία – την ώρα που επιβάλλεται η κοινωνική και οικονομική οπισθοδρόμηση – και τη δραχμή με την «κόλαση» το ΚΚΕ καλείται εκ των πραγμάτων να απαντήσει. «Βασικό και προσφιλές θέμα τηςαστικής προπαγάνδας είναι η συστράτευση όλων για την εφαρμογή της απαιτούμενης πολιτικής ώστε να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη και το ευρώ», διαπιστώνει πρωτοσέλιδα ο «Ριζοσπάστης» (3.11.2012). Και πιθανότατα δεν είναι τυχαία η επίσης πρωτοσέλιδη αναφορά του ότι είναι «κάλπικο το δίλημμα ευρώ ή καταστροφή», κάτι που κατά μία ανάγνωση θα μπορούσε να δηλώνει ότι ο λαός δεν πρέπει να πιστέψει ότι αν η χώρα βγει από το ευρώ θα έρθει η καταστροφή...
μεγάλη αναντικατάστατη καιανεκμετάλλευτη δύναμή του». «Σκούρα» τα βλέπει γενικότερα το κόμμα, όπως δείχνει το πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του: «Το ΚΚΕ γνωρίζει πολύ καλά πόσο σκληρά δοκιμάζεται η εργατική λαϊκή οικογένεια, όμως δεν μπορεί να της δώσει λόγια παρηγόριας και ελπίδες για εύκολες λύσεις, γιατί τέτοιες δεν υπάρχουν και μπροστά της βρίσκονται ακόμα σκληρότερες δοκιμασίες και μάχες».
Λαϊκή συμμαχία
Η φιλολαϊκή διέξοδος, σύμφωνα με το ΚΚΕ, προϋποθέτει «ριζικές ανατροπές στην οικονομία και στο κράτος», καθώς και κοινωνικές συμμαχίες που το ίδιο μπορεί να οικοδομήσει αν κι εφόσον επιτευχθεί η «χειραφέτηση των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και της Ε.Ε.», ώστε «να διαμορφωθεί επειγόντως η μεγάλη λαϊκή συμμαχία με στόχο την κοινωνικοποίηση τωνμονοπωλίων και την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Αυτός είναι ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία», αναφέρει το Γραφείο Τύπου του Περισσού.
Προς το παρόν όμως ο λαός δοκιμάζει τη δύναμη των εκβιασμών της συγκυβέρνησης και της κυρίαρχης πολιτικής και οικονομικής ελίτ, στους οποίους πρώτος ιεραρχείται ο εκβιασμός που έχει να κάνει με την παραμονή της χώρας στο ευρώ. «Κόλαση» χαρακτήρισε την επιστροφή στη δραχμή ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, «να παραμείνουμε στο ευρώ» για να «μη μεταβληθεί η κρίση σε άτακτηκαταστροφική χρεοκοπία» κάλεσε ο Παπαδήμος στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, το «διακύβευμα είναι η παραμονή στο ευρώ» διαπίστωσε η Άννα Διαμαντοπούλου.
Όχι στους εκβιασμούς
Σε αυτή την ομοβροντία κινδυνολογικών δηλώσεων το ΚΚΕ απάντησε πως τα κόμματα της συγκυβέρνησης και η πλουτοκρατία «επιχειρούν να μετατρέψουν τα δικά τους αδιέξοδα σε εκβιαστικά διλήμματα προς τον λαό», και συνεχίζει η ανακοίνωση: «Ενώ η επιστροφή του λαού στη δεκαετία του ’50 αποτελείστρατηγική τους επιλογή για να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι αυτοαπασχολούμενοι όχι μόνο την κρίση αλλά και τη μελλοντική κερδοφορία των μονοπωλίων», ζητούν απ’ τον λαό «να αυτοκτονήσει και να εγκλωβιστεί στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή, όταν γνωρίζουν ότι το ευρώ κλυδωνίζεται από την κρίση και τις αντιθέσεις που μαστίζουν τη λυκοσυμμαχία της Ε.Ε.».
Ωστόσο η μανιώδης υπεράσπιση του ευρώ και η ανάδειξή του σε μέγιστο διακύβευμα για χάρη του οποίου ζητούνται αδιανόητες θυσίες από την κοινωνία και στο όνομα του οποίου μεθοδεύεται η χρεοκοπία δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορες τις δυνάμεις που υπερασπίζονται τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.
Το ΚΚΕ χαρακτήρισε «αποπροσανατολιστικό» και «εκβιαστικό» το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» το προηγούμενο διάστημα, επιχειρώντας να κρατήσει ίσες αποστάσεις και από τις δύο επιλογές, με αποκορύφωμα τη δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα (το καλοκαίρι που μας πέρασε) ότι η έξοδος από το ευρώ «υπό τις παρούσες συνθήκες θα ήταν καταστροφική», που έδωσε την εντύπωση ότι το ΚΚΕ τάχθηκε υπέρ του ευρώ.
Στην πραγματικότητα το ΚΚΕ βλέπει ότι αυτό που σχεδιάζεται είναι μια χρεοκοπία εντός του ευρώ, ωστόσο γνωρίζει ότι και η επιστροφή στη δραχμή έχει πρόσημο – εξαρτάται δηλαδή από το ποια πολιτικήδύναμη θα τη διαχειριστεί και με ποιους όρους – και σε τελική ανάλυση δεν θα είναι ανώδυνη σε καμία περίπτωση, όποιος κι αν τη διαχειριστεί.
Κάλπικο το δίλημμα «ευρώ ή καταστροφή»
Εκτιμώντας ότι οι συσχετισμοί υπέρ μιας φιλολαϊκής πολιτικής διεξόδου μακράν απέχουν από το να έχουν διαμορφωθεί και αποκρυσταλλωθεί σήμερα, παρόλο που ο δικομματισμός κατακρημνίζεται, η ηγεσία του κόμματος προέταξε το ευρύτερο αίτημα της εξόδου από την Ε.Ε. και της διαγραφής του χρέους υπό συνθήκες λαϊκής εξουσίας. Το ζήτημα των αγώνων της εργατικής
τάξης στο εθνικό πεδίο με στόχο την εξουσία, άλλωστε, αναδείχθηκε σε πρωτεύον για την ηγεσία του Περισσού την τελευταία διετία, έχοντας άλλωστε απορρίψει τη λογική των συμμαχιών με πολιτικές δυνάμεις του «οπορτουνισμού» και της «σοσιαλδημοκρατίας», καθώς θεωρεί ότι οδηγούν σε ενσωμάτωση.
Όσο όμως το δίλημμα που διαμορφώνεται από τα πάνω εξισώνει το ευρώ με τον «παράδεισο» και τη μελλοντική ευημερία – την ώρα που επιβάλλεται η κοινωνική και οικονομική οπισθοδρόμηση – και τη δραχμή με την «κόλαση» το ΚΚΕ καλείται εκ των πραγμάτων να απαντήσει. «Βασικό και προσφιλές θέμα τηςαστικής προπαγάνδας είναι η συστράτευση όλων για την εφαρμογή της απαιτούμενης πολιτικής ώστε να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη και το ευρώ», διαπιστώνει πρωτοσέλιδα ο «Ριζοσπάστης» (3.11.2012). Και πιθανότατα δεν είναι τυχαία η επίσης πρωτοσέλιδη αναφορά του ότι είναι «κάλπικο το δίλημμα ευρώ ή καταστροφή», κάτι που κατά μία ανάγνωση θα μπορούσε να δηλώνει ότι ο λαός δεν πρέπει να πιστέψει ότι αν η χώρα βγει από το ευρώ θα έρθει η καταστροφή...
http://topontiki.gr/