Στην χθεσινή αντιμνημονιακή συγκέντρωση των φίλων της Νέας Δημοκρατίας, όλοι περίμεναν την εμφάνιση του Θύμιου Λυμπερόπουλου καθώς είχε προαναγγελθεί. Αντ’ αυτού, υπήρξε η ηχηρή του απουσία. Γιατί;
Δείτε τι λέει ο ίδιος:
Δείτε τι λέει ο ίδιος:
“Δεν είχα καμμία θέση σε ένα... φαγοπότι χωρίς αντίκρυσμα, ειδικά από την στιγμή που ο φίλος μου, ο Γιάννης Μανώλης με πήρε έντρομος τηλέφωνο και μου ζήτησε να μην μιλήσω στην συγκέντρωση.
Εγώ δεν είμαι γλάστρα. Τι λοιπόν να πάω να κάνω; Να φάω παϊδάκια την ώρα που ο κόσμος υποφέρει; Έτσι νομίζει ο Μανώλης ότι είναι ο αγώνας για τον κοινωνικό φιλελευθερισμό; Με το να τρέμει την διαγραφή; Να φοβάται τον Μπούρα και τον Μουρούτη που είχαν ως απαίτηση να μην μιλήσει ο Λυμπερόπουλος; Να πειθαρχει με την πρώτη αγριάδα; Οι αγώνες θέλουν παντελόνια. Μόνο έτσι θα δώσουμε πραγματική ελπίδα στον κόσμο.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μένουν πιστές στις ιδέες τους και όχι σε κομματικά μαντριά για να λιβανίζουν τον εκάστοτε τσομπάνη που κυνηγά τα αξιώματα. Βοσκοί εργαζομένων πλέον δεν υπάρχουν και οι μάσκες έχουν πέσει.
Ο Γιάννης ήταν και παραμένει φίλος μου, αλλά δεν περίμενα από αυτόν τέτοια συμπεριφορά. Λυπάμαι.“
Εγώ δεν είμαι γλάστρα. Τι λοιπόν να πάω να κάνω; Να φάω παϊδάκια την ώρα που ο κόσμος υποφέρει; Έτσι νομίζει ο Μανώλης ότι είναι ο αγώνας για τον κοινωνικό φιλελευθερισμό; Με το να τρέμει την διαγραφή; Να φοβάται τον Μπούρα και τον Μουρούτη που είχαν ως απαίτηση να μην μιλήσει ο Λυμπερόπουλος; Να πειθαρχει με την πρώτη αγριάδα; Οι αγώνες θέλουν παντελόνια. Μόνο έτσι θα δώσουμε πραγματική ελπίδα στον κόσμο.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις μένουν πιστές στις ιδέες τους και όχι σε κομματικά μαντριά για να λιβανίζουν τον εκάστοτε τσομπάνη που κυνηγά τα αξιώματα. Βοσκοί εργαζομένων πλέον δεν υπάρχουν και οι μάσκες έχουν πέσει.
Ο Γιάννης ήταν και παραμένει φίλος μου, αλλά δεν περίμενα από αυτόν τέτοια συμπεριφορά. Λυπάμαι.“
