Βότσαλα που ανασύρθηκαν από γεώτρηση στον πυθμένα της Νεκράς Θάλασσας αποκαλύπτουν ότι η διασημότερη αλμυρή λίμνη στον κόσμο σχεδόν στέγνωσε από μόνη της πριν από 120.000 χρόνια.
Έπειτα από προσπάθειες δέκα ετών, κοινοπραξία γεωλόγων από έξι χώρες (ΗΠΑ, Ισραήλ, Γερμανία, Ιαπωνία, Νορβηγία, Ελβετία) ολοκλήρωσε δύο ερευνητικές γεωτρήσεις, από τις οποίες η μία βρίσκεται κοντά στο βαθύτερο σημείο της Νεκράς Θάλασσας.
Από το φρεάτιο ανασύρθηκαν τα πολλαπλά στρώματα ιζημάτων που εξιστορούν το γεωλογικό παρελθόν αυτής της παράξενης υδάτινης μάζας.
Στο υπέδαφος κάτω από βαθύτερο σημείο του πυθμένα βρέθηκαν βότσαλα, ένδειξη ότι σε αυτή την περιοχή βρισκόταν κάποτε η ακτή της λίμνης. Με άλλα λόγια, η Νεκρά Θάλασσα ήταν κάποτε ακόμα μικρότερη από ό,τι είναι σήμερα.
Αν και η ανάλυση των ιζημάτων δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η λίμνη σχεδόν εξαφανίστηκε πριν από περίπου 120.000 χρόνια, κατά την προτελευταία Μεσοπαγετώδη Περίοδο, όταν οι θερμοκρασίες ήταν ίδιες ή ελαφρώς υψηλότερες σε σχέση με σήμερα.
Η διαπίστωση είναι ενδεικτική της εκτεταμένης ξηρασίας που απειλεί τη Μέση Ανατολή λόγω της σημερινής κλιματικής αλλαγής.
«Η λίμνη ξεράθηκε πριν από 120.000 χρόνια χωρίς οποιαδήποτε ανθρώπινη παρέμβαση» λέει η Έμι Ίτο, καθηγήτρια Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.
Σήμερα, όμως, η άντληση μεγάλων ποσοτήτων νερού από τον Ιορδάνη ποταμό επιταχύνει τη συρρίκνωση της Νεκράς Θάλασσας: Από το 1997, η στάθμη έχει πέσει κατά 14 μέτρα και βρίσκεται πλέον 425 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου.
Η υποχώρηση των υδάτων συντελεί και σε περαιτέρω αύξηση της περιεκτικότητας σε αλάτι, η οποία φτάνει το 33,7‰, συγκριτικά με την αλατότητα των ωκεανών που κυμαίνεται γύρω στο 3,9‰.
«Εμείς ευθυνόμαστε για την πτώση της στάθμης της με πολύ ταχύτερους ρυθμούς, γεγονός που έχει και πολιτικές προεκτάσεις, καθώς το νερό αποτελεί αφορμή για πολέμους» σχολιάζει ο Στιβ Γκόλντστιν του Πανεπιστημίου Κολούμπια.
Εδώ και χρόνια, πάντως, το Ισραήλ και η Ιορδανία εξετάζουν ένα από κοινού σχέδιο διάσωσης της Νεκράς Θάλασσας με την διάνοιξη ενός καναλιού που θα τη συνδέει με την Ερυθρά Θάλασσα.
Η έρευνα παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Εταιρείας που πραγματοποιείται στο Σαν Φρανσίσκο.
Έπειτα από προσπάθειες δέκα ετών, κοινοπραξία γεωλόγων από έξι χώρες (ΗΠΑ, Ισραήλ, Γερμανία, Ιαπωνία, Νορβηγία, Ελβετία) ολοκλήρωσε δύο ερευνητικές γεωτρήσεις, από τις οποίες η μία βρίσκεται κοντά στο βαθύτερο σημείο της Νεκράς Θάλασσας.
Από το φρεάτιο ανασύρθηκαν τα πολλαπλά στρώματα ιζημάτων που εξιστορούν το γεωλογικό παρελθόν αυτής της παράξενης υδάτινης μάζας.
Στο υπέδαφος κάτω από βαθύτερο σημείο του πυθμένα βρέθηκαν βότσαλα, ένδειξη ότι σε αυτή την περιοχή βρισκόταν κάποτε η ακτή της λίμνης. Με άλλα λόγια, η Νεκρά Θάλασσα ήταν κάποτε ακόμα μικρότερη από ό,τι είναι σήμερα.
Αν και η ανάλυση των ιζημάτων δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η λίμνη σχεδόν εξαφανίστηκε πριν από περίπου 120.000 χρόνια, κατά την προτελευταία Μεσοπαγετώδη Περίοδο, όταν οι θερμοκρασίες ήταν ίδιες ή ελαφρώς υψηλότερες σε σχέση με σήμερα.
Η διαπίστωση είναι ενδεικτική της εκτεταμένης ξηρασίας που απειλεί τη Μέση Ανατολή λόγω της σημερινής κλιματικής αλλαγής.
«Η λίμνη ξεράθηκε πριν από 120.000 χρόνια χωρίς οποιαδήποτε ανθρώπινη παρέμβαση» λέει η Έμι Ίτο, καθηγήτρια Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.
Σήμερα, όμως, η άντληση μεγάλων ποσοτήτων νερού από τον Ιορδάνη ποταμό επιταχύνει τη συρρίκνωση της Νεκράς Θάλασσας: Από το 1997, η στάθμη έχει πέσει κατά 14 μέτρα και βρίσκεται πλέον 425 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσογείου.
Η υποχώρηση των υδάτων συντελεί και σε περαιτέρω αύξηση της περιεκτικότητας σε αλάτι, η οποία φτάνει το 33,7‰, συγκριτικά με την αλατότητα των ωκεανών που κυμαίνεται γύρω στο 3,9‰.
«Εμείς ευθυνόμαστε για την πτώση της στάθμης της με πολύ ταχύτερους ρυθμούς, γεγονός που έχει και πολιτικές προεκτάσεις, καθώς το νερό αποτελεί αφορμή για πολέμους» σχολιάζει ο Στιβ Γκόλντστιν του Πανεπιστημίου Κολούμπια.
Εδώ και χρόνια, πάντως, το Ισραήλ και η Ιορδανία εξετάζουν ένα από κοινού σχέδιο διάσωσης της Νεκράς Θάλασσας με την διάνοιξη ενός καναλιού που θα τη συνδέει με την Ερυθρά Θάλασσα.
Η έρευνα παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Εταιρείας που πραγματοποιείται στο Σαν Φρανσίσκο.