Σύμφωνα με πληροφορίες αλλά σύμφωνα και με όσα είχε εξαγγείλει κατά τη συνέντευξή τύπου της 8ης Δεκέμβρη ο διοικητής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, η ΕΚΤ θα προβεί εκτάκτως στη χαριστική παροχή δανείων τριετούς διάρκειας προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες με το σκανδαλωδώς ευνοϊκό επιτόκιο του 1%, τη στιγμή που τα κράτη της ευρωζώνης και ιδιαίτερα της ευρωπεριφέρειας, είναι εκτεθειμένα σε ληστρικά επιτόκια ή και οι αγορές είναι κλειστές σε δανεισμό απέναντί τους, με χαρακτηριστική την τύχη της Ελλάδας.
Ουσιαστικά, η ΕΚΤ θα “επιδοτήσει” κατ’ αυτό τον τρόπο τις ευρωπαϊκές τράπεζες προκειμένου αυτές να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν ασύστολα, δανείζοντας τα κράτη με πολλαπλάσια επιτόκια.
Πρακτικά το “ευρωπαϊκό δημόσιο” δανείζει ιδιωτικές τράπεζες, προκειμένου αυτές να βγάλουν αμύθητα κέρδη δανείζοντας τα εθνικά κράτη!
Η πρακτική αυτή, δυστυχώς, δεν είναι απολύτως καινοφανής αλλά έχει ακολουθηθεί από την ΕΚΤ και σε ορισμένες άλλες φάσεις της κρίσης.
Για πρώτη, μάλλον, φορά, όμως, τα χαριστικά αυτά δάνεια θα έχουν τόση μεγάλη διάρκεια 36 μηνών!
Η απαράδεκτη αυτή πρακτική έρχεται, μάλιστα, σε μια συγκυρία όπου από τη μια μεριά οι κατευθύνσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής επιβάλλουν αέναη λιτότητα στους λαούς και από την άλλη μεριά οι εμπορικές τράπεζες στην ευρωζώνη, ιδιαίτερα στην ευρωπεριφέρεια και πρώτα απ’ όλα στην Ελλάδα, αδυνατούν να στηρίξουν την “πραγματική” οικονομία και ιδιαίτερα τις χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις που βάζουν “λουκέτο”.
Ουσιαστικά, η ΕΚΤ θα “επιδοτήσει” κατ’ αυτό τον τρόπο τις ευρωπαϊκές τράπεζες προκειμένου αυτές να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν ασύστολα, δανείζοντας τα κράτη με πολλαπλάσια επιτόκια.
Πρακτικά το “ευρωπαϊκό δημόσιο” δανείζει ιδιωτικές τράπεζες, προκειμένου αυτές να βγάλουν αμύθητα κέρδη δανείζοντας τα εθνικά κράτη!
Η πρακτική αυτή, δυστυχώς, δεν είναι απολύτως καινοφανής αλλά έχει ακολουθηθεί από την ΕΚΤ και σε ορισμένες άλλες φάσεις της κρίσης.
Για πρώτη, μάλλον, φορά, όμως, τα χαριστικά αυτά δάνεια θα έχουν τόση μεγάλη διάρκεια 36 μηνών!
Η απαράδεκτη αυτή πρακτική έρχεται, μάλιστα, σε μια συγκυρία όπου από τη μια μεριά οι κατευθύνσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής επιβάλλουν αέναη λιτότητα στους λαούς και από την άλλη μεριά οι εμπορικές τράπεζες στην ευρωζώνη, ιδιαίτερα στην ευρωπεριφέρεια και πρώτα απ’ όλα στην Ελλάδα, αδυνατούν να στηρίξουν την “πραγματική” οικονομία και ιδιαίτερα τις χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις που βάζουν “λουκέτο”.