Τρομάζεις να μπεις, ακόμα και μέρα μεσημέρι, στο άλλοτε πανέμορφο και προσεγμένο Νεκροταφείο της Ανάστασης. Εικόνες φρίκης και τρόμου συναντάς σε κάθε σου βήμα και αναρωτιέσαι αν μπήκες σε Νεκροταφείο μεγάλης πόλης του Πειραιά ή σε συλημένο και βανδαλισμένο Νεκροταφείο των ημερών τρόμου της Κων/πουλης και της Κύπρου.
Τάφοι σπασμένοι και ξεχασμένοι με τα οστά των νεκρών σκορπισμένα εδώ και εκεί, Οικογενειακοί τάφοι κατεστραμμένοι παντελώς και αφημένοι στο έλεος των καιρών, κάδοι του Δήμου ανάμεσα σε μπάζα σκουπίδια και ρημαγμένους τάφους, οστεοφυλάκια διαλυμένα που θυμίζουν επιδρομή του δράκουλα των Καρπαθίων.
Τόπος εφιαλτικός πλέον το Νεκροταφείο πρέπει ή να ευπρεπιστεί και να γίνει ένας τόπος προσκυνήματος, προσευχής και ησυχίας όπως του πρέπει ή να απομακρυνθεί πλήρως από την περιοχή, αφού από τους κατεστραμμένους τάφους και τις μικρές χωματερές που έχουν δημιουργηθεί, εκδράμουν καθημερινά χιλιάδες τρωκτικά που λυμαίνονται την περιοχή.
Είμαστε αναστατωμένοι όλοι από το τραγικό αυτό θέαμα και την ανίερη αντιμετώπιση των νεκρών που αντιμετωπίσαμε που πιστεύουμε ότι η αδιαφορία πρέπει να σταματήσει πριν να είναι αργά και να θρηνήσουμε θύματα από την μεγάλη αυτή εστία μόλυνσης που έχει γιγαντωθεί στο κέντρο του Κερατσινίου, της Δραπετσώνας και του Πειραιά.
Οι τριετείς ταφές έχουν σταματήσει να γίνονται εδώ και χρόνια, όμως οι ταφές στους οικογενειακούς τάφους συνεχίζονται κανονικά με αποτέλεσμα δεκάδες πολίτες καθημερινά να αναγκάζονται να κλείνουν να μάτια και τη μύτη για να μην βλέπουν τα μακάβρια αίσχη και να μην κινδυνεύουν από τη βρώμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΑΤΣΕΛΗΣ
