Αντιλαμβάνονται άραγε οι εργαζόμενοι, οι οποίοι ακολουθούν τις πρακτικές των κομματικών συνδικαλιστικών ηγεσιών τους, τι κάνουν αυτή τη στιγμή;; Απλά προσφέρουν στήριξη στην εντολοδόχο των δανειστών κυβέρνηση Παπανδρέου. Όταν τα συνδικάτα, αυτή τη στιγμή που η Ελλάδα χάνεται, που το Σύνταγμα παραβιάζεται, κάνουν μια απλή 24ωρη ή 48ωρη, προγραμματισμένη εδώ και τόσο καιρό απεργία, με αιτήματα για μισθούς και απολύσεις, απλά νομιμοποιούν την κυβέρνηση του μνημονίου και....
συνδιαλέγονται μαζί της, προκειμένου να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους. Ουσιαστικά δηλαδή, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θεωρούν συνταγματικά όλα αυτά που κάνει η κυβέρνηση και απλά προσπαθούν να τα βελτιώσουν, νομιμοποιώντας όμως έτσι άμεσα την κυβέρνηση Παπανδρέου.Το πρόβλημα όμως αυτή τη στιγμή, δεν είναι η απλή ικανοποίηση συνδικαλιστικών αιτημάτων. Το πρόβλημα είναι η απομάκρυνση της εντολοδόχου των δανειστών μνημονιακής κυβέρνησης, η οποία ασκεί μια de factoπραξικοπηματική εξουσία.
Ένα λοιπόν θα έπρεπε να είναι το κοινό αίτημα όλων των απεργών και διαδηλωτών: ΕΚΛΟΓΕΣ εδώ και τώρα, για να επανατοποθετηθεί ο λαός, διαφορετικά διαρκή απεργία με βάση το άρθρο 120 του Συντάγματος, μέχρι την πτώση της κυβέρνησης. Έτσι κι αλλιώς η μόνιμη ανεργία και η πείνα είναι κοντά.
Ρωτήστε όμως απλά τις κομματικές συνδικαλιστικές ηγεσίες: Θέλουν να θέσουν τέτοιο αίτημα ή δεν θέλουν να πειράξουν αυτή κυβέρνηση;;
Εσείς τι λέτε ότι θα απαντήσουν;
Επομένως, σωτηρία δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν ξεκινήσει ένα καθάριο λαϊκό κίνημα ανατροπής γενικά του παρασιτικού καθεστώτος, μακριά και πέρα από κόμματα και κομματικές συνδικαλιστικές ηγεσίες…
ΥΓ. Αν αμφισβητείτε αυτά που λέμε, δείτε τι θα συμβεί σήμερα. Το πολυνομοσχέδιο θα ψηφιστεί. Από αύριο όλοι κανονικά στις εργασίες μας (όσοι έχουν ακόμα). Το συνδικαλιστικό πανηγυράκι θα ξεχαστεί και η κυβέρνηση θα συνεχίσει κανονικά το έργο της για τα επόμενα ακόμα σκληρότερα μέτρα.
