http://press-gr.blogspot.com
Είμαι από εκείνους που πιστεύουν όλες τις κακές φήμες για τον βίο και την πολιτεία του κ. Βενιζέλου. Αυτές που έρχονται από τα φοιτητικά έδρανα κι όσες αναφέρονται σε πρόσωπα της οικογενείας του (όπως ο πατέρας του και ο πεθερός του). Αυτές που σχετίζονται με επιχειρηματίες (πρόσφατα και τραπεζίτη) και σε εκείνες που εξιστορούν περιστατικά της όποιας βουλιμίας του. Όχι γιατί είμαι τόσο αφελής που παθητικά αποδέχομαι την όποια παραφιλολογία ή γιατί είμαι λάτρης του παραπολιτικού κόσμου ή γιατί διακρίνομαι από μία εμπάθεια στο πρόσωπό του, αλλά κυρίως γιατί δεν περιμένω ν᾽ ακούσω κάτι καλύτερο για τον όποιο πολιτικό της Μεταπολίτευσης. Θεωρώ ότι εν δυνάμει μπορούν να ισχύουν όλα κι...
a priori τίποτα απ᾽ όσα κατά καιρούς του προσάπτουν. Οφείλω, όμως, να καταθέσω την πεποίθησή μου ότι τουλάχιστον ο βαρέων βαρών υπουργός προσπαθεί να φέρει εις πέρας την πιο δύσκολη αποστολή που θα μπορούσε ποτέ να αναλάβει ως πολιτικός, ασχέτως αν δεν τα καταφέρνει όπως θα θέλαμε -και θα ήθελε- έτσι ώστε να σωθεί το βιος μας.
Ο υπουργός Οικονομικών μου θυμίζει τους προκατόχους του, που κι εκείνοι προσπαθούσαν αλλά στο τέλος αποχώρησαν ως αποτυχημένοι. Κι εκείνοι πάλευαν, όπως μπορούσαν και στο τέλος, έμεναν δίχως υπερασπιστές. Μόνο που κατά τα περασμένα χρόνια, η κατάσταση δεν είχε φθάσει σ᾽ αυτό το εμφανές τέλμα, για το οποίο κρίνω ως βασικούς ενόχους τους πρωθυπουργούς που πέρασαν απ᾽ αυτή τη χώρα, καθώς όλοι γνώριζαν, κανείς όμως δεν τόλμησε είτε να προχωρήσει σε αναγκαίες τομές και μεταρρυθμίσεις είτε να φύγει έγκαιρα, διαβλέποντας ότι δεν είναι τύπος που μπορεί να συγκρουστεί. Και ο κ. Σημίτης γνώριζε για τις αλχημείες ένταξής μας στην ΟΝΕ (άρα δεν είναι υπεύθυνος ο Γ. Παπαντωνίου) και ο Καραμανλής είχε αντιληφθεί -κατά τα διαλείμματα από το Playstation- τον επικείμενο εκτροχιασμό των δημοσιονομικών (άρα δεν ευθύνεται ο Γ. Αλογοσκούφης) και ο Γ. Παπανδρέου ήταν εκ των προτέρων ενήμερος για την όλη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας (συνεπώς δεν ευθύνονται ο Γ. Παπαπωνσταντίνου και τώρα ο Ε. Βενιζέλος). Αθροιστικά, ευθύνονται όλοι και οι βουλευτές που (δι)έβλεπαν το αδιέξοδο, αλλά με ευκολία ψήφιζαν προϋπολογισμούς κι απλά μερικοί εξ αυτών που και που έστελναν καμιά επιστολή στους Πρωθυπουργούς και τώρα, για να σωθούν από το κοινωνικό μένος, τις ανασύρουν από το συρτάρι τους και τις δημοσιεύουν, για να συνοδεύσουν με πειστήρια το "εγώ τα ᾽λεγα". Την κύρια ευθύνη, όμως, έχουν οι πρώτοι μεταξύ των πρώτων της Βουλής.
Κι έτσι σήμερα, εκτός από τους ξένους εποίκους, ως ύπαρχος ο κ. Βενιζέλος έχει να αντιμετωπίσει το φάσμα των κακοπλασιών του ΠΑΣΟΚ, την διαμορφωμένη φιλοσοφία που κυρίευσε την μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία, τους λαϊκιστές της πλειοψηφίας των αντιπολιτευτικών εδράνων και τώρα, μια ομάδα του κόμματός του που προσπαθεί να διαφυλαχθεί για την επόμενη μέρα, μετά την επικείμενη κατάρρευση. Μια ομάδα που σπεύδει να βγάλει την ουρά της έξω από το φλεγόμενο αχυρόσπιτο. Μια ομάδα που τα μέλη της μιλούν ως τοποτηρητές, ενώ έχουν ακόμη ρόλο εκτελεστικό. Γραφούν ωσάν να πέρασαν ήδη στην αντιπολίτευση, ενώ παραμένουν κυβερνήτες.
Αναμφίβολα, κανείς απ᾽ όλους μας δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του κ. Βενιζέλου, πολύ δε περισσότερο όσοι προαλείφονται για τη θέση του από το κόμμα της ΝΔ. Και δικαίως.
Το πολιτικό εκτόπισμα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού οικονομικών, κακώς μεν (καθώς επιβεβαιώνει το μέγεθος της πολιτικής κρίσης) αλλά κατά κοινή ομολογία, είναι το μόνο εντός του ελληνικού κοινοβουλίου που θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος της πολιτικής διαχείρισης της πιο δύσκολης κατάστασης που βρέθηκε η χώρα τα τελευταία χρόνια. Το αυτό εκτόπισμα αναπόφευκτα συστέλλεται όταν δέχεται τόση πίεση από το όποιο μετερίζι και λογικά, δεν θα αντέξει για πολύ.
Εκτός των άλλων, ο κ. Βενιζέλος από σήμερα έχει να σκέφτεται ότι στο όποιο αύριο δεν θα έχει σίγουρα συνοδοιπόρους τους παλιούς φίλους του. Συνειδητοποιεί ότι από τούδε, πορεύεται -και τυπικά- εντελώς μόνος...
