Όπως είπε η δρ Λιλ Χέρλιτζ, από το Ιατρικό Κέντρο του πανεπιστημίου, η μελέτη άρχισε με μια παρατήρηση: η ίδια και οι συνεργάτες της είχαν κατ΄ επανάληψη δει άντρες οι οποίοι έμοιαζαν να είναι παχύσαρκοι αλλά στην πραγματικότητα ήταν αφύσικα μυώδεις ασκούμενοι.
Πολλοί από αυτούς είχαν δηλώσει πως παίρνουν στεροειδή επί χρόνια- κάποιοι επί περισσότερο από μία δεκαετία. Αυτοί οι άντρες όμως έτειναν να έχουν σοβαρότερα νεφρολογικά προβλήματα απ΄ ό,τι οι παχύσαρκοι συνομήλικοί τους οι οποίοι δεν ήταν τόσο μυώδεις.
Έτσι, η ομάδα της δρος Χέρλιτζ αποφάσισε να διερευνήσει κατά πόσον τα αναβολικά πλήττουν τα νεφρά, καθώς μελέτες σε πειραματόζωα έχουν δείξει πως αυτό θα μπορούσε να συμβεί.
Επιστράτευσαν λοιπόν μια ομάδα νεαρών που ασχολούνταν με τη σωματοδόμηση (μπόντι μπίλντινγκ), τους υπέβαλαν σε εξετάσεις της νεφρικής λειτουργίας και τους παρακολούθησαν για αρκετούς μήνες.
Όλοι είχαν νεφρολογικά προβλήματα, ενώ ο ένας γρήγορα εκδήλωσε τελικού σταδίου νεφρική νόσο.
Τα καλά νέα είναι πως για όσους εθελοντές είχαν σχετικά πρώιμη και ήπια νεφρική νόσο, οι βλάβες ήταν αναστρέψιμες όταν σταμάτησαν τα αναβολικά, έχασαν βάρος και υποβλήθηκαν στην απαιτούμενη φαρμακευτική αγωγή. Ωστόσο, όσοι είχαν πιο προχωρημένη νόσο, παρέμειναν με χρόνιες, μη αναστρέψιμες νεφρικές βλάβες, οι οποίες απλώς βελτιώθηκαν με την αγωγή που συνέστησαν οι γιατροί.
πηγή
