Η Εορτή της Παναγίας...

Από το "press-gr"

Γράφει ο Δρ. Νίκος Κρεμμύδας 

Η Εορτή της Παναγίας "...ότι πάντες, μετά θεόν, εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προ­στασία».‏

Αύγουστος ο μήνας της Παναγίας. H γιορτή της δεσπόζει καταμεσίς του, οι παρακλήσεις της από την πρώτη Αυγουστιάτικη μέρα, η αποδοσή της, - τα εννιάμερα της Παναγίας, στίς 23, και η εορτή της καταθέσεως της Αγίας Ζώνης στίς 31, αγιάζουν όλον τον...
μήνα...

Κι η Παναγία μας πάντα, στη σκέψη και στην καρδιά όλων των πιστών -μικρών και μεγάλων, είναι ταυτισμένη με την προστασία, τη σιγου­ριά, το καταφύγιο, τόσο σε προσωπικό όσο και σε Εθνικό επίπεδο, - η ιστορία του Εθνους μας είναι βιωματικά ταυτισμένη με την παρουσίας της. Και συνάμα μιά μοναδική σχέση με τον καθένα, που εκφράζεται διαχρονικά με τα πολλά ονόματα, - το κάθε ένα μια ιστορία, μία ζωή, ενας πόνος και πάντα μιά παρηγοριά. Είσαι Παναγία μου η Αδικουμένων προστάτις, η Βακτηρία τυφλών, η Θλιβομένων η χαρά, κι ακόμη Οδηγήτρια, Γλυκοφιλούσα, Πλατυτέρα των Ουρανών, η Ελπίς των απελπισμένων, η Ταχεία Επίσκεψις, η Αμόλυντος, η Ελπίς των Χριστιανών, η Παραμυθία, η Ελεούσα, η Γοργουπήκοος, η Παναγία του Ακαθίστου... .

Στίς δύσκολες ώρες που περνάμε σαν Εθνος, αναλογίζομαι τον Θοδωρή τον Κολοκοτρώνη. Στα «Απομνημονεύματά» του ο ηρωικός Γέρος του Μοριά, σημειώνει· «… Έκατσα έως που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους, οπέ εκατέβηκα κάτου· ήταν μια εκκλησιά εις τον δρόμον (η Παναγιά εις το Χρυσοβίτζι) και το καθησιό μου ήτον όπου έκλαιγα την Ελλάς· Παναγία μου, βοήθησε και τούτην την φοράν τους Έλληνας να εμψυχωθούν· και επήρα ένα δρόμο κατά την Πιάνα…». Και παρακάτω ο ίδιος γράφει· «23 ώρες εβάσταξε ο πόλεμος. Εκείνην την ημέρα ήτον Παρασκευή, και έβγαλα λόγον ότι· Πρέπει να νηστεύωμε όλοι διά δοξολογίαν εκείνης της ημέρας, και να δοξάζεται αιώνας αιώνων ως ου στέκει το έθνος, διατί ήτον η ελευθερία της πατρίδος…».Αυτοί οι άνδρες με τη βαθιά πίστη τους στην προστασία Του Θεού μάς χάρισαν την λευτεριά μας, και όχι με τήν τεχνοκρατική αντίληψη των συγχρόνων, παραδομένων χωρίς ίχνος εθνικής συνείδησης, στο έλεος των φανερών ή αφανών οίκων αξιολόγησης, ουσιαστικά παιδιά μιας ουδέτερης χώρας...

Αλλά η Παναγία μέσα στούς αιώνες, και πέρα από κάθε ορατές ή μη αντιξοότητες, σκύβει με αγάπη στον καθένα, πέρα από τίτλους κι αξιώματα, πέρα από τον επίγειο πλούτο και τα προσποιητές συμπεριφορές, " γλυκύτατη μητέρα" , για τον πονεμένο και τον μόνο, της " παράκλησης επακούσασα " δίχως κανόνες και τιμωρίες, όπως παραστατικά λέει στο ποιημά της« Της Παράκλησης..»η Ζωή Καρέλλη :

«Αγαπητή, γλυκύτατη ελπίς
Καλλίστη Μητέρα, μορφή αγγελική
δίχως ρομφαία πύρινη
τιμωρίας συγχώρεση αληθινή
συμπάθεια,συμπόνια σημασία
Της παράκλησης επακούσασα
Στην αδυναμία Γοργοεπήκοος.
Παρηγοριά για τον απελπισμένο.» Ας έχουμε όλοι, και σαν Εθνος καί σε προσωπικό επίπεδο την προστασία και παρηγοριά της....
ΥΓ Η εικόνα είναι η Παναγία η Παραμυθία η οποία ευρίσκεται στην Μονή Βατοπεδίου