Η Σύνοδος Κορυφής που ξεκινά, όπως και η σύνοδος του Λαϊκού Κόμματος, έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτά που κατά καιρούς γράφονται για τα Μνημόνια και τις απαιτήσεις της τρόϊκας. Ότι οι ξένοι λειτουργούν ως νταβατζήδες της Ελλάδας έχοντας και τους επίσημους εκπροσώπους τους εδώ, δηλαδή μια εκλεγμένη κυβέρνηση. Κι εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε για την σκληρή αυτή έκφραση.
Πριν από ένα χρόνο η κυβέρνηση υπέγραψε μια δανειακή σύμβαση χωρίς καν να διαπραγματευτεί τους πιο απλούς όρους. Τότε η Ελλάδα ήταν σε δύσκολη θέση, όχι όμως σε δυσκολότερη απ’ ότι είναι σήμερα.
Οι όροι, ωστόσο, που συντάχθηκαν από τους δανειστές μας προκειμένου να μας δοθεί το δάνειο των 110 δις ευρώ, δεν ήταν όροι που οδηγούσαν στη σωτηρία μιας χώρας. Ήταν πολύ αυστηροί, οι σκληρότεροι που είχαν επιβληθεί ποτέ και το κυριότερο είχαν εξαιρετικά αυστηρούς περιορισμούς. Ήταν τόσο ασφυκτικό το πλαίσιο που εκ των πραγμάτων ήταν αδύνατο να υλοποιηθεί μια τέτοια δανειακή σύμβαση. Με λίγα λόγια, συντάχθηκε έτσι ακριβώς ώστε να μην μπορεί να υλοποιηθεί και να μπει σε λειτουργία η δεύτερη φάση του σχεδίου.
Η Ελλάδα μπήκε στο Μνημόνιο 1 χωρίς να γνωρίζει ότι αυτό ήταν το πρώτο στάδιο του σχεδιασμούς μιας πραγματικής συμμορίας. Οι πιέσεις προς τον κόσμο να αποδεχθεί ασμένως το Μνημόνιο ήταν τόσο ισχυρές που όλοι πίστεψαν ότι δεν γλιτώνουμε με τίποτε. Με παραπληροφόρηση και δραματικούς τόνους της κυβέρνησης, ο λαός αποδέχθηκε τη μοίρα του.
Διότι εδώ και μήνες ακούμε π.χ. ότι οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί διαμαρτύρονται που δίνουν τα ωραία τους λεφτά για τους τεμπέληδες Έλληνες. Κανείς όμως δε μιλά για το… αζημίωτο, δηλαδή το ληστρικό επιτόκιο με το οποίο μας δάνεισαν.
Όπως επίσης, κανείς δε μιλούσε μέχρι πριν μερικές εβδομάδες για τον κίνδυνο να χρεοκοπήσει η Ελλάδα και να συμπαρασύρει μαζί της κολοσσούς της Ευρώπης, το ίδιο το ευρώ αλλά και προβληματικές χώρες.
Έτσι, ο κ. Παπανδρέου πήγε σαν πρόβατο στη σφαγή και δέχθηκε το πρώτο Μνημόνιο το οποίο, υπενθυμίζουμε, ήταν έτσι φτιαγμένο για να μας οδηγήσει στο σημερινό κατάντημα.
Δηλαδή στην ανάγκη να πάρουμε νέα πιο σκληρά μέτρα, αλλά κυρίως να αποδεχθούμε χωρίς κουβέντα τις αποκρατικοποιήσεις έναντι πινακίου φακής.
Και φυσικά να δεχθούμε και ένα ακόμη δάνειο – μαμούθ. Το εντυπωσιακό είναι ότι για το νέο δάνειο δεν ακούγεται κουβέντα σχετικά με τις αντιδράσεις των Ευρωπαίων πολιτών. Μα καλά οι Γερμανοί τώρα δεν διαμαρτύρονται για τους τεμπέληδες Έλληνες; Η Μέρκελ γιατί δεν είναι τόσο τρομοκρατημένη και αντιθέτως μας εκθειάζει κι όλας και προωθεί το δάνειο όσο κανείς άλλος;
Έτσι λοιπόν η Ελλάδα πάει με χίλια σε νέο δάνειο το οποίο μπορεί μεν να δώσει ανάσες αλλά απλά θα μεταθέσει στις επόμενες γενιές το τίμημα. Πώς θα πληρώσουν δηλαδή τα παιδιά μας το τεράστιο χρέος που έχει αρχίσει να συσσωρεύεται;
Και πάλι η κυβέρνηση Παπανδρέου επιλέγει να έχει μπροστά στους νταβατζήδες το ρόλο της φοβισμένης… πόρνης που αποφεύγει να συγκρουστεί μη τυχόν και χάσει το κελεπούρι.
Και δεν είναι καθόλου τυχαίες οι ασφυκτικές πιέσεις που δέχεται ο Αντώνης Σαμαράς από τα υπόλοιπα κεντροδεξιά κόμματα. Ακριβώς στο πλαίσιο της προπαγάνδας για την αναγκαιότητα νέου Μνημονίου γίνονται όλα αυτά.
Κάπως έτσι θα κινηθεί το μέλλον της χώρας τα επόμενα χρόνια. Οι νταβατζήδες δεν ενδιαφέρονται άμεσα για το πώς θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Να συλήσουν την Ελλάδα θέλουν, να διαμοιράσουν τα ιμάτια της επιζητούν. Και δυστυχώς βρήκαν άξιους υποστηρικτές.
