Λίγο καιρό αφότου η νυν κυβέρνηση εξελέγη πανηγυρικά, το φθινόπωρο του 2009, το κεντρικό της σύνθημα («Λεφτά υπάρχουν») ήταν ήδη μια φενάκη.
Ο πρωθυπουργός περιδιάβαινε τον πλανήτη φωνάζοντας ότι η Ελλάδα είναι μια διεφθαρμένη χώρα, που χρεοκοπεί υπό το βάρος της διαφθοράς, η οποία αγκαλιάζει ολόκληρη την κοινωνία.
Ποιος δεν θυμάται την ατάκα του Πάγκαλου ότι «Όλοι μαζί τα φάγαμε», αλλά και τη δήλωση του προέδρου του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ για τον Γ. Παπανδρέου, στον οποίο απέδωσε τη φράση «Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα»;
Κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι. Σήμερα η...
Ελλάδα, βυθισμένη στην κρίση καλπάζοντος χρέους, με τα επιτόκια δανεισμού σε πρωτοφανή ύψη, με επίσης καλπάζοντα ελλείμματα και κυρίαρχη την ύφεση, με το (έτσι ή αλλιώς υποτυπώδες) κοινωνικό κράτος και τα εισοδήματα να καταβαραθρώνονται, βρίσκεται υπό διεθνή οικονομικό (και συνακόλουθα πολιτικό) έλεγχο.
Το κύριο πολιτικό επιχείρημα για την υιοθέτηση των συνεχών εισπρακτικών μέτρων (από τις περικοπές μισθών και συντάξεων και τη διάλυση εργασιακών σχέσεων και ασφαλιστικού μέχρι το γενικό ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας) είναι η διαφθορά - της... κοινωνίας βεβαίως, καθώς οι διαπρεπείς διεφθαρμένοι του πολιτικού συστήματος έχουν γύρω τους μια σχεδόν αδιαπέραστη θεσμική ασπίδα προστασίας.
Κι όμως, ο νικητής σε αυτή την επώδυνη παρτίδα δεν είναι ούτε η «ενάρετη» κυβέρνηση ούτε οι υπεράνω κριτικής υπερεθνικοί οργανισμοί που έχουν εν λευκώ αναλάβει την τύχη μας. Ο πραγματικός νικητής είναι η... διαφθορά, η οποία επανακάμπτει νικήτρια και τροπαιούχος κατά τον πιο επίσημο τρόπο!
Γενική τακτοποίηση
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στην κυβέρνηση φουντώνει η συζήτηση περί μιας «επανεκκίνησης των σχέσεων κράτους - πολίτη» με τη θέσπιση μιας διαδικασίας «γενικής περαίωσης» όλων των εκκρεμοτήτων. Η ιδέα λέγεται πως αρέσει ιδιαίτερα στον πρωθυπουργό, ο οποίος κατά καιρούς, όπως και στην τελευταία ομιλία του στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, αρέσκεται να αναφέρεται στην ανάγκη η Ελλάδα να βάλει μια (ακόμη) κόκκινη γραμμή με το φαύλο παρελθόν της, να σβήσει αμαρτίες του παρελθόντος και να κοιτάξει μπροστά.
Στο πνεύμα αυτό πολλοί του εισηγούνται ότι η Ελλάδα «δεν μπορεί να προχωρήσει με τα βαρίδια του παρελθόντος» και πρέπει να τελειώνει με όλα όσα απασχολούσαν τον δημόσιο βίο τις τελευταίες δεκαετίες.
Το μεγαλεπήβολο σχέδιο πιστεύουν ότι μπορεί να λειτουργήσει επικοινωνιακά (γιατί όχι και ψηφοθηρικά;) προκειμένου η κυβέρνηση να ανακτήσει λίγο από το χαμένο πολιτικό έδαφος. Κι αυτό διότι καλεί πολίτες, που ταλαιπωρούνται από δικές τους ευθύνες ή από «παραλείψεις και λάθη» (με το αζημίωτο ή χωρίς...) της πολιτείας, να τακτοποιήσουν το «ζήτημά» τους και να τελειώνουν με χρόνιες εκκρεμότητες.
Αυτή η «γενική περαίωση», σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη, μπορεί να απλωθεί σε μια σειρά νομικών εκκρεμοτήτων των πολιτών, όπως χρέη σε ασφαλιστικά ταμεία και άλλους δημόσιους φορείς, ακόμη και επανεξέταση προστίμων και άλλων προσαυξήσεων για καθυστερήσεις πληρωμής, δικαστικές διώξεις που έχει κινήσει το Δημόσιο, πρόστιμα ή εκκρεμότητες με αυθαίρετα κτίσματα, ενώ στο «κάδρο» μπορούν να μπουν και άλλες παράμετροι που ταλαιπωρούν τους πολίτες.
Οι εισηγητές της πρότασης επισημαίνουν ότι μπορεί η «γενική περαίωση» να έχει ορίζοντα μιας τριετίας, κατά την οποία οι πολίτες να κληθούν να περαιώσουν προκειμένου να αμνηστευθούν...
Ωστόσο ακόμη και κυβερνητικά στελέχη, εξαιρετικά διστακτικά, θεωρούν ότι στις εισηγήσεις αυτές υπάρχουν πολλά ερωτήματα, αλλά και προβλήματα. Πολλοί θυμίζουν το μπλοκάρισμα που έγινε από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην προσπάθεια του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου να διαγράψει τη λίστα με τα μη εισπραχθέντα χρέη φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων προς την εφορία.
Παρότι ο υπουργός, σε απόλυτη συμφωνία με την τρόικα, διαβεβαίωνε ότι οι υπηρεσίες έχουν οριστικά αποφανθεί πως δεν υπάρχει τρόπος να εισπραχθούν αυτά τα χρέη και πρέπει να διαγραφούν με νομοθετική ρύθμιση, ώστε λογιστικά να μην μεταφέρονται από χρόνο σε χρόνο αυτές οι εκκρεμότητες, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν ενστάσεις και επιφυλάξεις θεωρώντας ότι έτσι μπορεί να χορηγείται αμνηστία και σε φοροφυγάδες.
Ο προβληματισμός για την πολιτική δυναμική του εγχειρήματος δεν αφορά μόνο ενδεχόμενες αντιδράσεις των βουλευτών ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη δυσφορία και ενδεχόμενη μαζική διαμαρτυρία τωννομιμοφρόνων πολιτών, που εκπληρώνουν όλες τις υποχρεώσεις τους έναντι του κράτους και βλέπουν να δικαιώνονται οι παρανομίες και οι πάσης φύσεως παρεκτροπές όσων αντιμετώπιζαν όλα αυτά τα χρόνια το κράτος ως φέουδο. Και βεβαίως, λένε πολλοί, είναι λάθος ένα τέτοιο μήνυμα προς τη νέα γενιά.
Το βέβαιο είναι ότι η κίνηση αυτή έχει κυρίως εισπρακτικόχαρακτήρα, αφού η οριστική (;) τακτοποίηση πάσης φύσεως εκκρεμοτήτων αποτελεί κίνητρο για όσους τις έχουν και, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει την αποδοχή της τρόικας.
Η διαφθορά λοιπόν κερδίζει άλλον έναν γύρο. Αυτή τη φορά όχι ως... αιτία κατάρρευσης του κράτους και της εθνικής οικονομίας, αλλά ως «ρήξη με το παρελθόν» (!) και «κόκκινη γραμμή» (!) μιας κυβέρνησης που συνεχώς ομνύει στην... καταπολέμηση της διαφθοράς. Όσο για τους συνεπείς και έντιμους πολίτες αυτής της χώρας, εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται όπως πάντα: ως οι μαλάκες της παρέας...
Κορόιδα οι νόμιμοι
Σ’ αυτή τη χώρα όσοι διαθέτουν νόμιμη και όχι αυθαίρετη κατοικία είναι κορόιδα... Διότι απλούστατα ακόμη μια φορά στρώνεται το κόκκινο χαλί για την επιβράβευση όσων χτίζουν όπου θέλουν, όπως θέλουν, χωρίς μελέτες, χωρίς να πληρώνουν φόρους, ΙΚΑ και αμοιβές για την έκδοση οικοδομικής άδειας.
Και επειδή δεν βρισκόμαστε στην Ελλάδα του ’50 ή του ’60, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι καλά θα κάνουν, εάν προχωρήσουν στην «τακτοποίηση» των αυθαιρέτων, να μην μας φλομώσουν με λόγους δεκάρικους για το «κοινωνικό πρόβλημα που λύνεται», για τους «μικροϊδιοκτήτες που απεγκλωβίζονται»... Μην μας φλομώσουν με φανφάρες για τα εκατομμύρια που θα εισρεύσουν στο δημόσιο ταμείο, επειδή, εάν κάνουν... ταμείο, θα βγουν χρεωμένοι. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, κάποιος προχωρά στην κατασκευή αυθαιρέτου όταν:
♦ Αγόρασε εις γνώση του οικόπεδο εκτός σχεδίου.
♦ Αγόρασε εις γνώση του δάσος ή δασική έκταση.
♦ Καταπάτησε θρασύτατα δάσος, δασική έκταση ή αιγιαλό.
Αυτός ο κάποιος, λοιπόν, επιβραβεύεται με φως, νερό, τηλέφωνο, αφού κανένας δήμος και καμιά δημόσια υπηρεσία δεν τηρεί τον νόμο και δεν ενδιαφέρεται εάν δίνει παροχές σε παράνομο κτίσμα. Και το παράλογο συνεχίζεται, αφού όλοι τρέμουν το πολιτικό κόστος και την οργή του αυθαιρετούχου. Έτσι, όχι μόνο δεν προχωρούν σε κατεδαφίσεις, αλλά:
♦ Το υπουργείο Οικονομικών δεν τολμά να εισπράξει βεβαιωμένα πρόστιμα.
♦ Οι δήμοι και οι πολεοδομίες δεν τολμούν να επιβάλουν πρόστιμα.
Και τώρα η αποθέωση της αυθαίρετης Ελλάδας έρχεται με την πρόταση του υπουργείου Οικονομικών να μειωθούν στο ελάχιστο τα πρόστιμα και να επιβραβευθούν οι αυθαίρετοι. Προς δόξαν του πολέμου κατά της διαφθοράς...
