και πατέρας εν ενεργεία βουλευτή!!!
Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη
Ποτέ δεν πίστεψα ότι οι έλληνες βουλευτές είναι εκτός της ελληνικής πραγματικότητας, τουναντίον. Τη γνωρίζουν καλά και τις περισσότερες φορές την αγνοούν. Έτσι, έμαθαν χρόνια τώρα να ενεργούν. Εν κρυπτώ, με την ανέχεια των πολιτών και εκμεταλλευόμενοι την άγνοιά τους ή την υψηλή -ως τώρα- αγραμματοσύνη τους, περνούσαν νύχτα ευνοϊκές γι' αυτούς ρυθμίσεις δια νόμων.
Είθισται, ο μισθός του βουλευτή να ονομάζεταιβουλευτική αποζημίωση. Ο λόγος προφανής. Προσπαθούν να περάσουν έντεχνα την αίσθηση ότι το κράτος, οι ίδιοι δηλαδή ως διαχειριστές του, τους οφείλει αποζημίωση για την "καλή" περαίωση αυτής της διαχείρισης. Αστείο, αν αναλογιστεί κανείς τα συνολικά έργα τους και τις μη οφειλόμενες πράξεις τους για το δημόσιο συμφέρον.
Η σύνταξή τους,τώρα, αντιστοιχεί στο 80% του μισθού τους (=5000 ευρώ μηνιαίως). Συνεπώς, δεν λογίζονται ως κοινοί θνητοί συνταξιούχοι. Πολλοί, δε, περισσότερο αν συνυπολογιστεί ότι δικαιούνται να παίρνουν σύνταξη και από τη Βουλή και από το επάγγελμα που ασκούσαν είτε πριν, είτε στη διάρκεια της θητείας τους. Η πρόκληση επιστεγάζεται τέλος, με το...
δικαίωμα συνταξιοδότησής τους που το θεμελιώνουν μετά από δύο θητείες στη Βουλή (ανεξάρτητα από τη χρονική διάρκεια της καθεμίας). Όσοι εξελέγησαν για πρώτη φορά μετά το 1993 δικαιούνται σύνταξη όταν κλείσουν το 65ο έτος της ηλικίας τους, ενώ για τους παλαιότερους το όριο ηλικίας πέφτει στα 55 χρόνια.
Και αν πιστεύεις ότι έχεις να αντιμετωπίσεις μόνο τους 300 που συστημικά λειτουργούν κατά συρροήν εις βάρος σου, εξαπατάσαι. Όπως, θα έμαθες, άλλοι 800 περίπου συνταξιούχοι πρώην βουλευτές αιτούνται δικαστικώς να λάβουν αναδρομικές αυξήσεις των συντάξεών τους έως και 250.000 ευρώ έκαστος (περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ συνολικά), καθώς μυρίστηκαν ψητό μετά την αντίστοιχη αύξηση στις αμοιβές των δικαστών, κατά το διάστημα 2003-2007.
Δικαιωματικά κατά τα λοιπά, καθώς σύμφωνα με το Ζ' Ψήφισμα της Αναθεωρητικής Βουλής το 1975, οι αποδοχές των βουλευτών εξισώνονται μ΄εκείνες των προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων. Δίχως την απειλή του θεριού του πολιτικού κόστους, λοιπόν, οι πρώην επίλεκτοί σου ζητούν τα αναδρομικά τους.
Εκείνο που ενδεχόμενα δεν γνωρίζεις είναι το ποιός βγήκε μπροστάρης για να υπερασπιστεί τα συνταξιοδοτικά κεκτημένα των πρώην, από τη θέση του νομικού υπερασπιστή τους. Είναι και αυτός πρώην βουλευτής βεβαίως βεβαίως, που φεύγοντας "διατήρησε" το θεσμό της οικογενειοκρατίας ( μια άλλη ελληνική πιστή παράδοση του κοινοβουλίου) και άφησε στη θέση του το τέκνο του και νυν βουλευτή...
Λογικά κατά τα λοιπά, καθώς θίγεται και ο ίδιος από τυχόν μη καταβολή των αναδρομικών.
Έννομα, καθώς έχει καθόλα το δικαίωμα.
Σύμφωνα με τη νομική δεοντολογία, η οποία απλά θεωρεί ότι όλοι έχουν δικαίωμα στην υπεράσπιση.
Πολιτικά ορθά και με γνώμονα το δικό σου συμφέρον, όμως;
http://press-gr.blogspot.com
