Με τις δαπάνες για την παιδεία να είναι μόνο το 2,75 % του ΑΕΠ για το 2011, δεν μπορείς να λύσεις προβλήματα.... Μπορείς να παραλύσεις όμως τα σχολεία.
Με τις περικοπές στις επιχορηγήσεις των σχολικών επιτροπών και στις δαπάνες συντήρησης και επισκευής των σχολικών κτιρίων δεν λύνεις προβλήματα.
Με την κατάργηση ή συγχώνευση σχολικών μονάδων δημιουργούνται πολυπληθή σχολικά συγκροτήματα και καταργείται το σχολείο της γειτονιάς. Οι μαθητές και οι συνοδοί τους (τις περισσότερες φορές ο παππούς ή η γιαγιά) αναγκάζονται να μετακινούνται σε μεγαλύτερη απόσταση . Ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη αυξάνεται και αναπάντεχα υποβαθμίζεται η παρεχόμενη ποιότητα εκπαίδευσης. Δημιουργούνται συνθήκες μαζικής συνύπαρξης που κάνουν προβληματική την κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών αυξάνοντας την πιθανότητα εκδήλωσης βίαιης συμπεριφοράς των μαθητών.
Είναι πιθανό οι συγχωνεύσεις που προτείνονται για σχολεία του Δήμου μας να είναι μέσα στα πλαίσια των αριθμητικών ορίων που προβλέπονται από το νόμο. Όμως , ας αναλογιστούμε? Μας ενδιαφέρουν οι αριθμοί ή οι άνθρωποι, τα παιδιά, τα παιδιά μας?? Οι μαθητές, οι αυριανοί πολίτες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ λογιστικά νούμερα με τα οποία μπορεί κάποιος να κάνει δημιουργική λογιστική.. Σίγουρα τα παιδιά είναι σε πρώτο πλάνο..........τα παιδιά που πρέπει να τα εφοδιάσουμε με γνώση και καλλιέργεια ώστε να έχουν και πάλι όνειρα.........Και μέχρι σήμερα, όλοι που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο, τα εκπαίδευσαν να σταματήσουν να έχουν όνειρα........τα εκπαίδευσαν στην καλοπέραση και στο εύκολο χρήμα....... τα εκπαίδευσαν σε χαμένες ώρες μαθημάτων και στην ανάγκη του φροντιστηρίου.... ακόμα και στο Πανεπιστήμιο χρειάζονται φροντιστήριο, όπου τα παιδιά πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν τι λέει ο καθηγητής....... Και για όλα αυτά τόσα χρόνια τι έκανε η Πολιτεία??? Τι έκαναν έως σήμερα τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο ?? Υπολογίζοντας ψηφοθηρικά ,με συνεχή ομηρία, στον βωμό των ψήφων, μείωσαν τις βάσεις...... Πανεπιστήμιο για όλους........όλοι οι μαθητές στα πανεπιστήμια..........αλλά μετά μην παραπονιόμαστε οτι έχουμε στρατιές ανέργων πτυχιούχων........οτι τα πτυχία των παιδιών μας δεν έχουν αξία....... οτι τα παιδιά μας δεν έχουν όνειρα.
Είναι καιρός να ασχοληθούμε περισσότερο εμείς οι ίδιοι, να μάθουμε τι δυνατότητες και όρια έχει η τοπική αυτοδιοίκηση, τι δυνατότητες και όρια έχει η περιφέρεια, το κοινοβούλιο, το Υπουργείο Παιδείας, ώστε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να προσωποποιούμε την ευθύνη. Γιατί μέχρι τώρα η ευθύνη χάνεται κάπου στο διάδρομο και στις ουρές αναμονής σε κάποιο πολιτικό γραφείο. Σκοπός είναι να δημιουργήσουμε σχολεία απ όπου θα δημιουργούνται συνειδητοποιημένοι πολίτες , που θα ξέρουν τα δικαιώματα τους και τα καθήκοντα τους, που δεν θα ξεγελιούνται από πολιτικές ψευδολογίες και μεσάζοντες, που θα ξέρουν τι σημαίνει ποιότητα και δεν θα την διαπραγματεύονται.
• Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να μην προχωρήσει στην εφαρμογή του Καλλικράτη στα σχολεία........
• το καλούμε να απαιτήσει τα χρήματα που δίνονται για την συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο κατά της Λιβύης ( και είναι πολλά, περίπου 6,5 εκ. € το μήνα) να δοθούν για την ανέγερση και συντήρηση σχολείων...........
• το καλούμε να ακούσει την εκπαιδευτική και μαθητική κοινότητα..........
• το καλούμε να επιλύσει όλα τα προβλήματα σχολικής στέγης, να χτίσει νέα σχολεία..........
• το καλούμε να μην προχωρήσει στην δημιουργία πολυδύναμου σχολείου της αγοράς αλλά στην δημιουργία σχολείου της γειτονιάς.
• Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να ακούσει τα λόγια ενός αγαπημένου μου δασκάλου, του Σαράντου του Καργάκου, ο οποίος λέγει :
«Δεν είμαι υπερ μιας παιδείας που υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος άχρηστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτα»
Αντώνης Αχιλ. Καλογερόγιαννης
Δημοτικός Σύμβουλος Πειραιά
Επικεφαλής Συνδυασμού "Πειραιάς όλοι μαζί"
