Του Μπάμπη Παπαπαναγιώτου
Εγκλωβισμένη σε έναν φαύλο κύκλο, ο οποίος «πνίγει» και την ίδια αλλά πνίγει και τη χώρα, βρίσκεται η κυβέρνηση. Η αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης δημιουργεί την ανάγκη ωραιοποιήσεων και προσφυγής στο ψεύδος, το ψεύδος κλονίζει την εμπιστοσύνη και η έλλειψη εμπιστοσύνης, σε συνδυασμό με το αίσθημα της ματαιότητας οποιασδήποτε προσπάθειας, επιδεινώνει το κλίμα και βυθίζει τη χώρα πιο βαθιά μέσα στην κατάθλιψη. Είναι προφανές ότι μια χώρα με τόσο μεγάλα προβλήματα και ταυτοχρόνως...
τόσο πεσμένο ηθικό είναι αδύνατον να τα βγάλει πέρα.Η αίσθηση που εμπεδώνεται στον Ελληνα πολίτη είναι πως οτιδήποτε θετικό διαρκεί πολύ λίγο κι αμέσως μετά το διαδέχεται μια ακόμα πιο ζοφερή προοπτική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίφημη Σύνοδος Κορυφής της 25ηςΜαρτίου. Θεωρητικά, βάσει των διακηρυγμένων στόχων της κυβέρνησης, πετύχαμε σχεδόν το μάξιμουμ των επιδιώξεών μας. Και επιμήκυνση και μείωση του επιτοκίου και χρηματοδότηση των δανειακών αναγκών της χώρας πέραν του 2012. Λογικά έπρεπε να ηρεμήσουμε κάπως και εμείς και οι αγορές. Συνέβη το εντελώς αντίθετο…
Μόλις λίγες μέρες μετά, στο λαιμό της χώρας βρίσκεται ο βρόχος της αναδιάρθρωσης, ο οποίος σφίγγει με εντυπωσιακή ταχύτητα. Και την ίδια ώρα, τόσο οι Ευρωπαίοι επιτηρητές όσο και το ΔΝΤ δεν κρύβουν την δυσφορία τους για τις καθυστερήσεις που διαπιστώνουν στην υλοποίηση του Μνημονίου, αλλά και στην αύξηση της αποτελεσματικότητας του κράτους. Είτε αφορά την πάταξη της φοροδιαφυγής είτε τον περιορισμό της δημόσιας σπατάλης είτε την είσπραξη των εσόδων.
Πρόκειται για μια προφανή προσπάθεια των «ιδιοκτητών του Μνημονίου» να υποστηρίξουν την «περιουσία» τους και το δημιούργημά τους και να επιρρίψουν στην κυβέρνηση την ευθύνη για την αποτυχία του. Είναι σαν να λένε «δεν φταίει το Μνημόνιο, γιατί ουσιαστικά η κυβέρνηση ποτέ δεν το εφάρμοσε». Και η αλήθεια είναι ότι οι χαμηλές επιδόσεις της κυβέρνησης δίνουν τη δυνατότητα στην Τρόικα να ισχυρίζεται ό,τι ισχυρίζεται με σχετική πειστικότητα.
Το κακό για την κυβέρνηση είναι ότι πλέον βρίσκεται εν μέσω διασταυρούμενων πυρών: από τη μια η Τρόικα που αρνείται να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογεί για τη χαλασμένη συνταγή που επέβαλε και από την άλλη η κοινωνία που νιώθει όλο και πιο πολύ ότι οι θυσίες της δεν πιάνουν τόπο. Και στη μέση μια αμήχανη κυβέρνηση που μέρα με τη μέρα αποσυντονίζεται όλο και πιο πολύ, φτάνοντας ώρες ώρες να παραπαίει.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι πολλές και μεγάλες. Αλλά ίσως δεν είναι η ώρα να της αποδοθούν. Αυτή την ώρα προέχει να σωθεί η χώρα και οι Ελληνες να αποκτήσουν ξανά αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία. Για να γίνει αυτό όμως, η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να εγκαταλείψει την τακτική του ψεύδους με την οποία πορεύεται ήδη από την προεκλογική περίοδο του 2009, όταν… υπήρχαν λεφτά. Και να μιλήσει με τόλμη και ειλικρίνεια στον ελληνικό λαό. Να πει επιτέλους όλη την αλήθεια και για το πού βρισκόμαστε και για το τι απαιτείται προκειμένου να βγούμε από το τούνελ. Να πάψει, π.χ., εν όψει της νέας οριζόντιας περικοπής εισοδημάτων που έρχεται με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα να «δουλεύει» τον εργαζόμενο με εξυπνάδες του τύπου δεν πρόκειται να γίνουν άλλες οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων. Ο άνθρωπος, ως γνωστόν, δεν βγάζει το μήνα με τον αλώβητο ονομαστικό μισθό, αλλά με το μειωμένο διαθέσιμο εισόδημα που έχει. Αυτές οι μισές αλήθειες που παραπέμπουν σε μεγάλα ψέματα πρέπει να τελειώνουν.
Τότε μόνο και εκείνο το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που έχει τη διάθεση να βάλει πλάτη θα συνταχθεί, και εκείνο το μέρος του πολιτικού κόσμου που αισθάνεται την ευθύνη του απέναντι στη χώρα θα μπορέσει να συναινέσει. Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι θα υπάρξει κι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση, το οποίο θα πείθει ότι οι θυσίες δεν είναι χωρίς αντίκρισμα.
Σε αυτή την προσπάθεια είναι βέβαιο ότι μπορούν υπάρξουν πολλοί εθελοντές. Στο προσωπικό show του Γιώργου Παπανδρέου και των 5-6 κολλητών που υποδύονται ανεπιτυχώς τους υπουργούς και που έχει ως βασικό στόχο την πολιτική αναπαραγωγή του «νέου συστήματος εξουσίας» είναι πολύ πιθανόν να μείνουν εντελώς μόνοι οι 6-7…
