Στο Μόναχο της Γερμανίας, ο Σύλλογος Αριστοφάνης (www.aristofanis.com) σε συνεργασία με την Σχολική Επιτροπή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Μονάχου «Πυθαγόρας», πραγματοποιήσαμε την 10ηΕβδομάδα Παιδικής Λογοτεχνίας 2011.
Καλεσμένος μας από την Πατρίδα ήταν ο καταξιωμένος συγγραφέας, λαογράφος, δημοσιογράφος, ποιητής κ. Γεώργιος Λεκάκης (www.lekakis.com).
Επισκεφθήκαμε όλα τα Ελληνικά Σχολεία σε Μόναχο και Νταχάου, 5 Δημοτικά, 2 Γυμνάσια και 2 Λύκεια, όπως επίσης και τα τμήματα Μητρικής Γλώσσας, που στεγάζονται στους χώρους του 4ου Δημοτικού Σχολείου «Αριστοτέλης», των Ελληνοπαίδων που επισκέπτονται τα γερμανικά σχολεία της περιοχής, κλείνοντας με μια κεντρική εκδήλωση στους χώρους της Θεατρικής μας Ομάδος, πλαισιωμένη με έκθεση βιβλίων του συγγραφέα.
Σ’ αυτό το σημείο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον συντονιστή εκπαίδευσης κ. Παρασκευά Αθανασίουγια την θερμή του υποδοχή και την άψογη συνεργασία, όπως επίσης και τον κ. Ανδρέα Στ. Ψυχάρη (γενικό πρόξενο στο Μόναχο), τον κ. Κωνσταντίνο Γιανακάκο (δημοτικό σύμβουλο της πόλεως του Μονάχου και διευθυντή του Ελληνικού Σπιτιού) και τους θαυμάσιους συνεργάτες και μέλη αυτού, τα μέλη του Ποντιακού Συλλόγου Μονάχου, τα μέλη του Μακεδονικού Συλλόγου Μονάχου, τις Διευθύνσεις, το Εκπαιδευτικό Προσωπικό, τις Σχολικές Επιτροπές, τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, τους γονείς, τους φίλους, τους γνωστούς και άγνωστους συμπολίτες μας, μα ιδιαίτερα τα παιδιά, τα Ελληνόπουλα της περιοχής. Εξ άλλου, αυτά είχαν την τιμητική τους στην εκδήλωση…
Τα παιδιά ξεκίνησαν από την πρώτη στιγμή που ήλθαν σε επαφή με τον συγγραφέα μια περίεργη μάχη.
Στήθηκαν μπροστά του σαν κολοσσοί, έτοιμα να του αποδείξουν το μέγεθος των γνώσεων και τις ικανότητές τους σε ό,τι τους ρωτούσε ο συγγραφέας, θέτοντας παράλληλα και άπειρες ερωτήσεις στον ίδιο.
Προβληματίστηκαν.
Άρχισαν να μεγαλώνουν τα ματάκια τους, να χάνονται για δευτερόλεπτα κι αμέσως μετά σε κοιτούσαν λες και γύριζαν από κάποιο μακρυνό ταξείδι.
Για πρώτη φορά έβλεπαν τον πλούτο της Ιστορίας μας.
Ακόμη και το πιο μικρό, απόμερο χωριό της Πατρίδος μας τα κάνει πλέον υπερήφανα.
Για πρώτη φορά έπαιξαν με την Ελληνική τους Γλώσσα, το Α και το Ω, τις ρίζες και τα νόημα που κρύβουν οι Ελληνικές λέξεις.
Για πρώτη φορά δεν μιλούν την γλώσσα τους, αλλά τους μιλάει αυτή.
Για πρώτη φορά ένοιωσαν υπερήφανα ακόμη και για τα ονόματά τους, μιας και μάθανε τι σημαίνουν. Έτσι απλά.
Ο συγγραφέας, προσπαθώντας να τ’ αγγίξει, ψάχνοντας να βρει τους μυστικούς δίαυλους επικοινωνίας, κατάφερνε παίζοντας μαζί τους να τα μεταφέρει πίσω στην Αρχαία Ελλάδα.
«Κοίτα, ο καλύτερος σου φίλος είναι το βιβλίο. Αγκάλιασε το, μελέτησε το».
«Το μεγαλύτερο και πιο δυνατό σας όπλο, η μόρφωση».
«Τον μορφωμένο άνθρωπο τον φοβούνται σε κάποιες κοινωνίες και κάνουν τ’ αδύνατα δυνατά για ν’ αφήσουν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της χώρας τους αγράμματο, αμόρφωτο, αστοιχείωτο. Έτσι τους βολεύει καλύτερα».
«Να ξέρατε πόσο τυχερά είστε που γεννηθήκατε Έλληνες!».
Τέτοια τους έλεγε κι άλλα πολλά.
Την μεγαλύτερη εντύπωση, μου την χάρισαν τα παιδιά των Λυκείων μας.
Ενώ στην αρχή εισχώρησαν στους χώρους της συνάντησης με τον κ. Λεκάκη περιμένοντας μια συνηθισμένη παρουσίαση κάποιου λόγιου, από κάποια στιγμή και μετά έγιναν ένα με τον χώρο. Ένοιωθαν και καταλάβαιναν τον μελετητή.
Ησυχία. Σεβασμός. Κύρος
Όταν κτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα, τα παιδιά δεν του επέτρεψαν να σταματήσει.
Μια περίεργη σχέση έχει γεννηθεί και ο λόγιος είναι πλέον φίλος τους, ένας απ’ αυτούς!
Σας ευχαριστώ παιδιά, γιατί η στάση σας απέναντι στον κ. Λεκάκη, μ’ έκανε υπερήφανο.
Ο Γιώργος έγινε φίλος.
Ένα δικό μας παιδί, που δεν έφυγε ποτέ από κοντά μας.
Σαν να μην έφθαναν ολ’ αυτά, ήρθε να εμπλουτίσει ακόμη περισσότερο την εκδήλωση με την παρουσία της η ζωγράφος κα Άννα Αυγέρη.
Η Κεντρική Εκδήλωση έλαβε μέρος στους χώρους της Θεατρικής μας Ομάδος.
Ξεκίνησε μ’ ένα μικρό θεατρικό αφιέρωμα εις μνήμην του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που πρόσφατα έφυγε από κοντά μας και ακολούθησε ενός λεπτού σιγή. Το έργο, που παρουσίασε η Θεατρική μας Ομάδα, το πήραμε από το βιβλίο «Μαουτχάουζεν» του ιδίου. Καλό ταξείδι Ιάκωβε, να ’σαι καλά όπου κι αν πας.
Αμέσως μετά πήρε τα σκήπτρα ο Γιώργος Λεκάκης παρουσιάζοντας το βιβλίο του «Η Άγνωστη Μικρά Ασία».
Κλείσαμε τα μάτια, αφήνοντας την φιλική και γνώριμη φωνή πλέον του συγγραφέα να μας ταξειδέψει σε άγνωστα μέρη, χαμένες πόλεις Αρχαίες Ελληνικές, δικές μας.
Τα μάτια βούρκωσαν.
Εκτός απ’ τις φωνές των παιδιών, που έπαιζαν στην πλατεία, δεν άκουγες τίποτ’ άλλο…
Μας πήρε το βραδάκι.
Οι φίλοι του Γιώργου δεν ήθελαν να τον αφήσουν.
Τον είχαν πολιορκήσει.
Ένοιωθες, πως τον είχαν αρπάξει αγκαλιά προσπαθώντας να ρουφήξουν τις γνώσεις του, σαν τα μελίσσια κι εκείνος τις μοίραζε γενναιόδωρα σ’ όλους, μικρούς και μεγάλους.
Ίσιωσαν με μιας τα κορμιά μας, τ’ ανάστημά μας, ψηλώσαμε!
Να ‘ξερες πόσο υπερήφανους μας έκανες τούτες τις μέρες Γιώργο.
Υπερήφανους για τις ρίζες μας, την καταγωγή μας!
Υπερήφανους για την γλώσσα μας, την Ιστορία μας!
Υπερήφανους Έλληνες.
Εγώ, εκ μέρους του Συλλόγου «Αριστοφάνης» και της Σχολικής Επιτροπής του 2ου Δημοτικού Σχολείου Μονάχου «Πυθαγόρας», σου στέλνω με σεβασμό τις ευχαριστίες μου και σου υπόσχομαι πως τον σπόρο που έσπειρες στο Μόναχο, πολύ σύντομα θα τον ποτίσεις ο ίδιος.
Ταπεινά
Παναγιώτης Μιχαηλίδης, 13.4.2011
