Γράφει ο Δευκαλίων
Στις 23 Φεβρουαρίου ο λαός της Αθήνας και των υπόλοιπων Αστικών Κέντρων έδειξε με την μαζική του συμμετοχή στην Γενική Απεργία που διοργάνωσαν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και άλλοι συνδικαλιστικοί φορείς, ότι τα ψέματα τελείωσαν για τις φίλο-μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις.
Αυτό το γεγονός έγινε εύκολα αντιληπτό, από τον Γιώργο Παπανδρέου και την υπό αυτόν ηγετική ομάδα, αλλά και από την περιβόητη τρόικα. Και γι’ αυτό επιστράτευσαν τα πιο δόλια και άτιμα μέσα προκειμένου να περάσουν όσο το δυνατόν πιο εύκολα:
Α) Νέα αντιλαϊκά εισπρακτικά μέτρα, επί πλέον 27 δις ευρώ μέχρι το 2015, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος του Ελλείμματος
Β) Αποκρατικοποιήσεις- ιδιωτικοποίησεις των 50 δις ευρώ, που θα δαπανηθούν για να καλυφθούν οι λήξεις του δημόσιου χρέους, οι οποίες δεν καλύπτονται από τις εισροές του περιβόητου μνημονίου.
Χρησιμοποίησαν γι’ αυτό τον σκοπό τη γνωστή στάση της Γερμανίας απέναντι στην κρίση χρέους και την Ελληνική δημοσιονομική κρίση, σε συνδυασμό με τις συνόδους κορυφής που επρόκειτο να γίνουν τον Μάρτιο.
Υιοθετώντας στόχους απόλυτα εφικτούς και ρεαλιστικούς (επιμήκυνση του χρονοδιαγράμματος εξόφλησης και μείωση του επιτοκίου του δανείου των 110 δις ευρώ), τους οποίους η κυβέρνηση της Ιρλανδίας πέτυχε στην αρχική διαπραγμάτευση και περνώντας ταυτόχρονα στην κοινή γνώμη κλίμα απαισιοδοξίας και ανυπέρβλητών δυσκολιών ήταν φανερό ότι επεδίωκε, να εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη κλίμα φόβου και πανικού για τις επερχόμενες οικονομικό-πολιτικές εξελίξεις (χρεοκοπία).
Τελικός στόχος να δοθεί από την κοινή γνώμη η απαραίτητη ανοχή στα νέα αντιλαϊκά εισπρακτικά μέτρα και στην απόπειρα ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, ως αντάλλαγμα για την έγκριση από την ΕΕ των αιτημάτων της επιμήκυνσης και της μείωσης του επιτοκίου. Εγκρίσεις που στο υποσυνείδητο της κοινής γνώμης είναι προγραμματισμένο να εμπεδώσουν την εντύπωση ότι μας γλύτωσαν από την χρεοκοπία.
Η παράσταση αυτή παίχτηκε μέχρι το τέλος!
Σκυθρωπά και σφιγμένα βλέμματα, βουρκωμένα μάτια και μεγαλόστομες δηλώσεις (λες και πήγαιναν να ξαναπάρουν την Κωνσταντινούπολη), για την μεγάλη εθνική προσπάθεια που κινδύνευε με αποτυχία εξ αιτίας της Γερμανικής αδιαλλαξίας κλπ.
Φόβος και πανικός στην κοινή γνώμη. Αρκετοί (μεταξύ των οποίων και μερικοί φανατικοί φίλοι της στήλης) έφαγαν το παραμύθι και ξενύχτησαν το βράδυ της Παρασκευής στις τηλεοράσεις.
Εγκρίθηκε από την ΕΕ η επιμήκυνση και μειώθηκε το επιτόκιο (το οποίο όμως θα αυξηθεί και πάλι γιατί είναι συνδεδεμένο με τον πληθωρισμό της ΕΕ και το επιτόκιο της ΕΚΤ), με αντάλλαγμα να υλοποιηθεί μέγα πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων- ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δις ευρώ.
Ταυτόχρονα δώσαμε χωρίς κανένα αντάλλαγμα τη θετική μας ψήφο στην πρόταση του Γάλλο-Γερμανικού άξονα για το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας.
Δηλαδή, για πετύχουμε όσα πέτυχε η Ιρλανδία όταν διαπραγματεύονταν το δικό της μνημόνιο και χωρίς να δώσει κανένα αντάλλαγμα, εμείς χρειάσθηκε να δεσμευθούμε για πώληση κρατικής περιουσίας 50 δις ευρώ και ταυτόχρονα δώσαμε αμαχητί θετική ψήφο σε αυτά που ζητούσε η φράου Μέργκελ.
Τους τσακίσαμε στο παζάρι…
Από τους γκαιμπελίσκους του Μαξίμου και του ΔΝΤ προβάλλεται και η έτερα παν-μέγιστη κυβερνητική επιτυχία… Ο έκτακτός μηχανισμός στήριξης (EFSF) και ο Μόνιμος Μηχανισμός Στήριξης (ESM), έχουν πλέον 440 δις ευρώ και 500 δις ευρώ αντίστοιχα, για να αγοράζουν κρατικά ομόλογα από την πρωτογενή αγορά.
Δηλαδή, από τα υπουργεία Οικονομικών των χωρών που είναι ενταγμένες, ή θα ενταχθούν στο μέλλον στους δύο αυτούς ευρωπαϊκούς μηχανισμούς.
Για τον Έκτακτο Μηχανισμό Στήριξης (EFSF) που θα λειτουργεί μέχρι το 2013, ενταγμένη μέχρι σήμερα είναι μόνο η Ιρλανδία, αλλά μπορεί να ενταχθεί και η χώρα μας εφ’ όσον δεν μπορέσει να δανειστεί από τις αγορές το υπόλοιπο πέραν του μνημονίου αναγκαίο ποσό, που απαιτείται να εξυπηρετηθεί το χρέος της και να υπογράψει ταυτόχρονα μία σχετική συμφωνία που θα κάνει ακόμα αυστηρότερο το υφιστάμενο μνημόνιο.
Για τον δε Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης (ESM) δεν το συζητάμε. Με το που λήξει το περιβόητο μνημόνιο το 2013 και δεν μπορούμε να δανειστούμε από τις αγορές, κατ’ ευθεία μπήκαμε μέσα. Δηλαδή μπήκαμε στο μνημόνιο το 2010 και θα συνεχίσουμε να μπαίνουμε σε διάφορους μνημονιακής λογικής οργανισμούς, με άγνωστη ημερομηνία λήξης, αλλά για όσο χρονικό διάστημα δεν θα μπορούμε να βγούμε για δανεισμό στις αγορές.
Φωνάζαμε ότι οι εισροές από το μνημόνιο δεν επαρκούν ούτε για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Θυμηθείτε εδώ άλλο ένα μεγάλο ψέμα του Γιώργου Παπανδρέου: Από τα μέσα του 2011 θα βγούμε στις αγορές!
Τώρα πανηγυρίζουμε γιατί υπάρχει ο έκτακτός μηχανισμός στήριξης (EFSF), που θα καλύψει ότι δεν καλύπτει το μνημόνιο. Και μετά όταν λήξουν μνημόνιο και έκτακτός μηχανισμός στήριξης (EFSF), κατ’ ευθείαν στον μόνιμο μηχανισμό (ESM).
Δηλαδή, είμαστε μνημόνιο, θα μπούμε στο νέου τύπου μνημόνιο και στο τέλος θα προσφύγουμε στο επίσημο μνημόνιο!
Ο άσημος και ταπεινός Δευκαλίωνας, με σειρά άρθρων του από τις 23 Φεβρουαρίου, είχε αποκαλύψει και στηλιτεύσει αυτήν την άθλια κυβερνητική επιχείρηση ψυχολογικού εκφοβισμού και εκβιασμού της κοινής γνώμης. Και δυστυχώς δικαιώθηκε. Δικαίωση που δεν ήρθε μόνο από την επιβεβαίωση της πρόβλεψης από τα μετέπειτα γεγονότα, αλλά και από το γεγονός ότι αυτή η άθλια και δόλια μεθόδευση ψυχολογικού εκβιασμού, εμπέδωσης κλίματος φόβου και πανικού, δεν πέρασε σε μεγάλα τμήματα της κοινής γνώμης.
Και σε αυτό το σημείο πρέπει να υπενθυμίσουμε σε φίλους της στήλης που αδημονούν για την τελική ήττα της φίλο-μνημονιακής συμμαχίας, ότι το μνημόνιο υπογράφηκε πριν μόλις 10 μήνες. Μέσα σ’ αυτούς τους 10 μήνες έχουμε πετύχει σημαντικές στρατηγικές νίκες και έχουμε αποκαλύψει πάρα πολλά από τα ψέματα που έχει πει ο Γιώργος Παπανδρέου.
Γενικό Αποτέλεσμα. Ο Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα, να έχουν ηττηθεί ολοκληρωτικά στο ιδεολογικό επίπεδο.
Ειδικό Αποτέλεσμα. Το τελευταίο μεγάλο ψέμα. Η εκστρατεία ψυχολογικού εκβιασμού που μεθοδεύονταν από τον Γιώργο Παπανδρέου και την υπό αυτόν ηγετική ομάδα αποκαλύφθηκε εν τη γεννέσει της και οδηγήθηκε στην αποτυχία από τον άσημο και ταπεινό Δευκαλίωνα. Έχουμε γίνει πλέον καλοί, γιατί έχουμε αντιμετωπίσει ένα καντάρι Ψέματα!