http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/
Συνεχίζοντας να αναλύουμε την απόφαση της συνόδου της ΕΕ της 25ης Μαρτίου, θα ήταν πολύ χρήσιμο να δούμεκάτω από την οπτική γωνία του ακραιφνούς αντί-μνημονιακού ο οποίος δικαιώνεται από τα γεγονότα για την μέχρι τώρα άκαμπτη αρνητικά στάση του απέναντι στο μνημόνιο, τα εξής ζητήματα:
Γνωρίζουμε ήδη ότι εάν η Ελλάδα υποχρεωθεί να προσφύγει στον ESM (δηλ. δεν μπορέσει να βγει στις αγορές για δανεισμό έως το 2013) αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να εξαναγκασθεί σε επαναδιαπραγμάτευση (δηλ. κούρεμα-haircut) του Χρέους.
Προσέξτε τώρα μία λεπτομέρεια. Στο τέλος του 2012 και υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι το επαίσχυντο μνημόνιο έχει εφαρμοσθεί με ευλάβεια, οπότε οι στόχοι του (έλλειμμα, ύφεση, ανεργία, πληθωρισμός) έχουν επιτευχθεί, τότε το πρωτογενές έλλειμμα (δηλ. πριν την πληρωμή των τόκων για το χρέος) θα έχει πέσει κάτω από το όριο του 3%. Άρα θα υπακούει στο κριτήριο του Ελλείμματος που θέτει η σύμβαση του Μάαστριχτ.
Τι σημαίνει αυτό για την Ελληνική δημοσιονομική κρίση;
Ότι με λίγη προσπάθεια τα έσοδα του κράτους θα επαρκούν για να πληρωθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και οι λοιπές υποχρεώσεις του Ελληνικού Δημοσίου. Άρα η επιλογή της επαναδιαπραγμάτευσης (δηλ. κούρεμα-haircut) και της ελεγχόμενης πτώχευσης (orderly default) θα μπορεί να υιοθετηθεί και να υλοποιηθεί χωρίς την πίεση να έχει προκύψει στάση πληρωμών από το Ελληνικό Δημόσιο στο εσωτερικό.
Φυσικά σε αυτήν την περίπτωση οι Ελληνικές και Διεθνείς Τράπεζες που θα...
συνεχίσουν να έχουν στην κατοχή τους Ελληνικά Κρατικά Ομόλογα θα υποστούν τεράστιες ζημιές.
Και προκύπτει το ερώτημα. Θα υιοθετήσει στο τέλος του 2012 ο Γιώργος Παπανδρέου μία παρόμοια πολιτική επιλογή;
Θα θελήσει δηλαδή να ξεχρεώσει τους πόνους και τις θυσίες του Ελληνικού Λαού προς όφελος της χώρας;
Δηλαδή από θέση ισχύος (αφού η χώρα θα μπορεί να δανειστεί από τον ESM) και χωρίς το άγχος της στάσης πληρωμών (αφού ο προϋπολογισμός θα έχει σχεδόν ισοσκελισθεί), να απαιτήσει ένα κούρεμα-haircut του χρέους της τάξης του 50%, ώστε να απαλλάξει την χώρα από το άλγος του δυσβάστακτού και παράνομου χρέους.
Η απάντηση της στήλης είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα, δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να ακολουθήσουν μία τέτοια πολιτική επιλογή. Ένα πολιτικό σύστημα σαν αυτό που δομεί ο Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα, απόλυτα ταυτισμένο και διαβρωμένο από την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, δεν πρόκειται για κανένα λόγο και για καμία πατριωτική θέση να προδώσει τους ομοτράπεζους του Έλληνες και Ξένους τραπεζίτες.
Θα συνεχίσουν χέρι-χέρι και με την βοήθεια του υπόλοιπου φίλο-μνημονιακού μετώπου (Γιώργος Καρατζαφέρης, Ντόρα Μπακογιάννη, Φώτης Κουβέλης) να υιοθετούν και να υλοποιούν πολιτικές που θα σκοπεύουν και θα στοχεύουν στην μεταφορά του εναπομείναντος πλούτου των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων στα χρηματοκιβώτια του Ελληνικού και Διεθνούς Τραπεζικού Συστήματος.
Εάν ο Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα, έχει ένα παρόμοιο με τον παραπάνω σχεδιασμό, θα πρέπει έγκαιρα και σταδιακά να εξαναγκάσει τους τραπεζίτες να προχωρήσουν σε τεράστιες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου. Με αυτόν τον τρόπο θα αντικατασταθούν τα κρατικά πακέτα ρευστότητας, που έχουν δοθεί έως σήμερα αφειδώς προς τις τράπεζες, με το χρήμα των βασικών μετόχων.
Εάν ο Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα δεν υλοποιήσουν την αμέσως προηγουμένως αναφερόμενη πολιτική τότε για ποιο κούρεμα-haircut θα μιλάμε;
Όσες είναι οι ζημιές του Τραπεζικού Συστήματος, άλλες τόσες θα είναι οι απώλειες για το Ελληνικό Δημόσιο από την κατάπτωση των εγγυήσεων. Γιατί όσο και αφελής να είναι κάποιος, αποκλείεται να πιστέψει ότι οι τραπεζίτες θα δεχθούν αδιαμαρτύρητα να υποστούν τις ζημιές ενός κουρέματος-haircut και ταυτόχρονα να εξοφλήσουν μέχρι τελευταίου ευρώ και τα κρατικά πακέτα που έχουν πάρει μέχρι σήμερα.
Αναγκαία και ικανή συνθήκη, λοιπόν, για να δεχθούμε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους την εθνικά ωφέλιμη και σωτήρια πολιτική επιλογή της επαναδιαπραγμάτευσης, είναι να δούμε το επόμενο χρονικό διάστημα το κράτος να απεμπλέκεται από τα χρέη του τραπεζικού συστήματος. Δηλαδή η κυβέρνηση να παίρνει πίσω όλα όσα έχει δώσει μέχρι σήμερα.
Το επόμενο χρονικό διάστημα θα δούμε από τα πραγματικά γεγονότα εάν ο Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα θα εκμεταλλευθούν την τελευταία ευκαιρία επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους και τον εναπομείναντα πολιτικό χρόνο προς όφελος της πατρίδας.
Εάν δηλαδή χρησιμοποιήσουν για τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού την τελευταία ευκαιρία του ηττημένου!
