Έγινε σε τμήμα Μουσικών σπουδών ελληνικού πανεπιστημίου: Πήγαινε και έφερνε ο πατέρας τον ταλαντούχο γιό με τη βάρκα μέσα στο καταχείμωνο, για να κάνει μαθήματα μουσικής, στο απέναντι νησί, να δώσει εξετάσεις και να περάσει στο τμήμα σύνθεσης. Πέρασε το παιδί και μπράβο του, μόνο που κόντευε να πάρει πτυχίο από τη σχολή, αλλά σύνθεση δεν είχε διδαχθεί ακόμη, διότι οι «διαφωνίες» και τα διαδικαστικά ανάμεσα στον καθηγητή που θα δίδασκε και στην πρόεδρο του τμήματος, δεν λύνονταν. Έκαναν κινητοποιήσεις οι φοιτητές, έχασαν το εξάμηνο, κάποια στιγμή αποφάσισε και το τμήμα, ότι μπορούσε να βρεθεί ένας άνθρωπος που θα δίδασκε και το συγκεκριμένο μάθημα, για να μπορέσουν να πάρουν οι φοιτητές πτυχίο. Έτσι, χαλαρααά...
Την ξεχαρβαλωμένη «δωρεάν παιδεία» του ελληνικού κράτους πλήρωσε με ... 5,2 δις. ευρώ η ελληνική οικογένεια το 2008, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ. Θα έπρεπε να ντρέπεται γι΄ αυτό πρωτίστως η τότε, αλλά και η παρούσα πολιτική ηγεσία (γιατί το πρόβλημα διαιωνίζεται), αλλά ας μη βγάζει τελείως την ουρά τους απέξω και ο εκπαιδευτικός κάθε βαθμίδας. Μια αβάσταχτη αιμορραγία για κάθε σπιτικό που δεν θέλει να στερήσει από το παιδί του τις ίσες ευκαιρίες για το μέλλον του και ας γνωρίζει εκ των προτέρων ότι έτσι και αλλιώς δεν είναι ίσες. Ότι τα παιδιά των καθηγητών είναι «επίκουροι», ακόμη από το λύκειο... Γιατί «στην Ελλάδα, το ζητούμενο δεν είναι τι ξέρεις, αλλά ποιός σε ξέρει», όπως μου είπε πρόσφατα φίλος.
Την ξεχαρβαλωμένη «δωρεάν παιδεία» του ελληνικού κράτους πλήρωσε με ... 5,2 δις. ευρώ η ελληνική οικογένεια το 2008, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ. Θα έπρεπε να ντρέπεται γι΄ αυτό πρωτίστως η τότε, αλλά και η παρούσα πολιτική ηγεσία (γιατί το πρόβλημα διαιωνίζεται), αλλά ας μη βγάζει τελείως την ουρά τους απέξω και ο εκπαιδευτικός κάθε βαθμίδας. Μια αβάσταχτη αιμορραγία για κάθε σπιτικό που δεν θέλει να στερήσει από το παιδί του τις ίσες ευκαιρίες για το μέλλον του και ας γνωρίζει εκ των προτέρων ότι έτσι και αλλιώς δεν είναι ίσες. Ότι τα παιδιά των καθηγητών είναι «επίκουροι», ακόμη από το λύκειο... Γιατί «στην Ελλάδα, το ζητούμενο δεν είναι τι ξέρεις, αλλά ποιός σε ξέρει», όπως μου είπε πρόσφατα φίλος.
Σε συνθήκες βαριάς οικονομικής κρίσης, ο Έλληνας σύμφωνα με την ίδια έρευνα, πλήρωσε από την τσέπη του 645 εκ. ευρώ για να μάθει το παιδί του ξένες γλώσσες (ίσως και η πιο χρήσιμη δαπάνη, αφού θα πάρουν το δρόμο για την ξενιτειά όπως πάνε τα πράγματα), 595 εκ ευρώ για φροντιστήρια και 306 εκ ευρώ για ιδιαίτερα μαθήματα( το 99% «μαύρα»). Από τα 5,2 δις, το 30,7% διατέθηκε για φροντιστήρια λυκείου και εισαγωγής στο πανεπιστήμιο και ένα «βαρύ» 37%, πήγε για ωδεία, γυμναστήρια, σχολές χορού κ. α, ώστε τα παιδιά να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους σε ένα κράτος ή ένα δήμο που δεν μπορεί τίποτε να το προσφέρει δωρεάν, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Αντιθέτως, εφαρμόζει τον παραλογισμό για λόγους οικονομίας να κλείνει τα μουσικά σχολεία και να μετατρέπει σε ...διοικητικό υπάλληλο γραφείου, τον πιανίστα καθηγητή! Μα είναι δυνατόν;
Πάντως, πρωτίστως οι πανεπιστημιακοί, καλό είναι να σκεφτούν ότι και τα όρια της κοινωνίας απέναντι στην ασυδοσία της έδρας, έφτασαν στα όριά της. Οι αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι επιβεβλημένες. Δεν έχουν μαζί τους πλέον την κοινωνία.
Δεν την έχει όμως μαζί της και η υπουργός Παιδείας, που «χαριεντίζεται» στην Ευρώπη με φράσεις όπως αυτή που εκστόμισε μιλώντας στο Παρατηρητήριο της Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Λονδίνου (!): Ότι «η Παιδεία είναι η υπόσχεση της Ελλάδας για την αλλαγή» και πολλά άλλα χαριτωμένα για «ψηφιακή εκπαίδευση» , όταν κόβει το μάθημα της πληροφορικής από τα σχολεία...
Είναι ντροπή να μιλά η κ. Διαμαντοπούλου για «ενίσχυση προγραμμάτων Έρευνας και Ανάπτυξης» και για αποκλεισμό «των ταλαντούχων νέων από πολλές πανεπιστημιακές δραστηριότητες», τη στιγμή που το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, λόγω λιτότητας, ανέστειλε φέτος την προκήρυξη των προγραμμάτων Εκπόνησης Διδακτορικής Διατριβής και Μεταδιδακτορικής Έρευνας! Οι υποτροφίες του ΙΚΥ, που όπως λέει η Σύγκλητος του ΑΠΘ, «αποτελούσαν ανέκαθεν ελπίδα για τους αριστούχους πτυχιούχους και ιδίως τους οικονομικά ασθενέστερους. Τέτοιου είδους αποφάσεις έχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, αφού το ποσό που "εξοικονομείται" είναι ασήμαντο για τη μείωση του δημόσιου ελλείμματος, ενώ ταυτόχρονα είναι πολύ σημαντικό για τους υποτρόφους του ΙΚΥ. Η έξοδος από την κρίση μπορεί να έρθει με επένδυση στην έρευνα και στην καινοτομία και όχι με την απαξίωσή της. Εξάλλου οι κρατικές υποτροφίες του ΙΚΥ, δεν πρέπει να υποκατασταθούν από περιστασιακές υποτροφίες έρευνας».
Είναι ντροπή για την κ. υπουργό να εγγράφεται ως πράξη της πολιτικής της καριέρας, η κατάργηση των υποτροφιών του ΙΚΥ. Δεν έχει σημασία εάν σε πέντε χρόνια μπορούν λόγω οικονομικής δυνατότητας της Ελλάδας να ξαναδοθούν, δεν έχει καν σημασία εάν π.χ οι διαδικασίες για την απόδοση των υποτροφιών είναι διαβλητές (που δεν αποκλείεται ούτε και αυτό).Να τις αλλάξουν εδώ και τώρα. Πάντως, κάθε διακοπή, στερεί από ένα παιδί που ο πατέρας του να το μετέφερε με τη βάρκα από νησί σε νησί «για να γίνει κάτι στη ζωή του», το δικαίωμα να γίνει, μόνο και μόνο επειδή το κράτος έκοψε την υποτροφία, τη χρονιά που το ίδιο την άξιζε και είχε πασχίσει για να την πάρει!
Είναι ντροπή για την κ. υπουργό να εγγράφεται ως πράξη της πολιτικής της καριέρας, η κατάργηση των υποτροφιών του ΙΚΥ. Δεν έχει σημασία εάν σε πέντε χρόνια μπορούν λόγω οικονομικής δυνατότητας της Ελλάδας να ξαναδοθούν, δεν έχει καν σημασία εάν π.χ οι διαδικασίες για την απόδοση των υποτροφιών είναι διαβλητές (που δεν αποκλείεται ούτε και αυτό).Να τις αλλάξουν εδώ και τώρα. Πάντως, κάθε διακοπή, στερεί από ένα παιδί που ο πατέρας του να το μετέφερε με τη βάρκα από νησί σε νησί «για να γίνει κάτι στη ζωή του», το δικαίωμα να γίνει, μόνο και μόνο επειδή το κράτος έκοψε την υποτροφία, τη χρονιά που το ίδιο την άξιζε και είχε πασχίσει για να την πάρει!
Ενώ η μεταρρύθμιση που προαναγγείλατε κ. Διαμαντοπούλου, είναι όσο ποτέ αναγκαία και ενώ η κοινωνία μπορεί να είναι μαζί σας, εσείς την απαξιώνετε, δείχνοντας ότι τα λόγια τα μεταρρυθμιστικά, είναι για να κερδηθεί χρόνος στις αντιδράσεις για τις περικοπές των δαπανών για την Παιδεία.
Αυτή τη ριμάδα την «δωρεάν» παιδεία δεν μπορεί να την πληρώνουν με 5,2 δις κάθε χρόνο τα ελληνικά νοικοκυριά και να διαγκωνίζεστε μεταξύ σας, πανεπιστημιακοί και υπουργείο, ποιος έχει δίκαιο, πάντα στην «καμπούρα» του έρμου του βαρκάρη.
