- Ποιος θέλει αυτό το εικοσαδόλλαρο;Πολλά χέρια υψώθηκαν, αλλά ο λέκτορας είπε:- Πριν το δώσω, υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνω.Λυσσασμένα το τσάκισε, και ρώτησε ξανά:- Ποιος θέλει ακόμα αυτό το χαρτονόμισμα;Τα χέρια συνέχισαν να είναι υψωμένα.- Και αν κάνω αυτό;Το πέταξε στον τοίχο, αφήνοντάς το να πέσει στο πάτωμα, το κλώτσησε, τοπάτησε και πάλι σήκωσε το χαρτονόμισμα - βρώμικο και τσαλακωμένο.Επανέλαβε την ερώτηση και τα χέρια παρέμειναν υψωμένα.- Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσετε αυτήν την σκηνή - είπε ο λέκτορας.Ό,τι κι αν κάνω με αυτό το χαρτονόμισμα, θα συνεχίσει να είναι ένα εικοσαδόλλαρο.Πολλές φορές στις ζωές μας μας τσακίζουν, μας πατάνε, μας κλωτσάνε, μας κακομεταχειρίζονται, μας προσβάλλουν: αλλά, παρόλα αυτά, εξακολουθούμε να αξίζουμε το ίδιο.
