Το υπεραιωνόβιο δέντρο είχε γείρει. Υποκλινόταν από την ιερότητά του στα βουνά, στο εκκλησάκι, στους ανθρώπους, στους περαστικούς. Ήσυχα και προσεχτικά σωριάστηκε κάτω, έχοντας στο νου του να μη τραυματίσει κανέναν.
Δημιουργήθηκαν πολλοί μύθοι γύρω του. Πως το φύτεψε ο άγιος, πως πολλοί προσπάθησαν να το κόψουν λόγω της επικινδυνότητας της θέσης του και τραυματίζονταν, πέθαιναν, τα πριόνια τους έσπαγαν, παραφρονούσαν. Κανείς δε τα κατάφερνε στο τέλος.
Μύθοι και θρύλοι για ένα δέντρο γεμάτο αντανακλάσεις μιας κοινωνίας θρήσκιας, δεισιδαίμονης, με αλλοτινά χνάρια μιας παγανιστικής δεντρολατρίας, μιας κοινωνίας τελικά ζωντανής. Κι όμως είναι πραγματικότητα πως ακόμα και μια μπουλντόζα είχε προσπαθήσει να ξεριζώσει αυτό το ζωντανό γλυπτό στη μέση της ασφάλτου, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Άλλωστε, τα σημάδια από τις απόπειρες του ξεριζώματος ήτανε εμφανή στον κορμό του. Με τα σημάδια αυτά αποτυπώθηκε στη πολυβραβευμένη ταινία ‘Απόντες’ του Σαλαμίνιου Γραμματικού. Τελευταία βγήκε και η φήμη πως έχει αρχίσει η διαδικασία απολιθώματός του. Έδειχνε όμως πως ήταν ακόμη υγιές.
Ποιος ξέρει; Το κλωνάρι του που έγερνε προς τη μεριά του βενζινάδικου κόπηκε για να επιφέρει την ισορροπία στο ίδιο το πεύκο αλλά και για λόγους ασφαλείας. Ποιος ξέρει; Ήταν λέει επικίνδυνη η θέση του για τους οδηγούς. Κανένα όμως δυστύχημα δεν είχε συμβεί, αντίθετα η παρουσία του σε συγκρατούσε και σε προετοίμαζε για το απότομο της στροφής που ακολουθούσε. Για την ακρίβεια ήταν ο σηματοδότης για το σκοτεινό δάσος. Ποιος ξέρει την αλήθεια.
Θα τολμήσω να πω πως το δέντρο του Άη Γιώργη, στο συλλογικό ασυνείδητο του Κουλουριώτη, του ταξιδιώτη στη Μονή, του πανηγυριτζή, του μπαϊλντισμένου μαθητή που το σκάει από τις στενάχωρες σχολικές αίθουσες ή και του οδηγού που θέλει να πάει στο φέρι ή στο σπίτι του Σικελιανού, είχε πιο κυρίαρχη θέση ακόμη κι από το επίσημο μα επίπλαστο άγαλμα του μικροσκοπικού Αίαντα στη πλατεία. Αυτή είναι η αλήθεια. Tο άγαλμα είναι από υλικό ανθεκτικό κι αφύσικο ενώ το δέρμα του δέντρου ζάρωνε με τα χρόνια, ο κορμός του ανέπνεε και γέρναγε μαζί με τους ανθρώπους ώσπου στο τέλος ενέδωσε στη θνητότητα του. Γι’ αυτό κι οι κάτοικοι έσπευσαν να το μετατρέψουν σε κούτσουρα για το τζάκι τους.
Πράγματα ανθρώπινα.
periodikobakilos.blogspot.com
