του Κερατσινιώτη συγγραφέα Γιώργου Λεκάκη, www.lekakis.com
Μια πρόσφατη ιστορία στην Κωνσταντινούπολη
Η ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη από καταβάσεις ηρώων στον Άδη, συνομιλίες με νεκρούς, συνυπάρξεις «νεκρών» και «ζωντανών», αλλά και περιπτώσεις επιστροφής «νεκρών» στον «κόσμο των ζωντανών». Μύθους που συνέχισε η λαογραφία μας, με τους βρικόλακες, τα ξωτικά, κ.ά. και ανιχνεύουμε και στις παραδόσεις άλλων λαών, κυρίως της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ένα «αποκαλυπτικό» γεγονός, αυτό της «μετενσαρκώσεως» μιας 7ετούς Ινδής, ονόματι, Σάντι, αναστάτωσε τον παγκόσμιο Τύπο και τους επιστήμονες των Πανεπιστημίων (ανατολικών και δυτικών). Αλλά εάν οι επιστήμονες πρόσεχαν την λαογραφία θα έβλεπαν πως αυτό δεν είναι μοναδικό. Μάλιστα, πάρα πολλά τέτοιου είδους περιστατικά ευρίσκονται στα αρχεία διαφόρων εταιρειών, ψυχικών και μεταψυχικών ερευνών.
Στα ελληνικά χρονικά καταγράφεται «ένα εξ ίσου αποκαλυπτικό γεγονός» - βλ.σχ. εφημερίδα «Εμπρός» (19.3.1953) - «το οποίο αποδεικνύει ότι οι νεκροί ξαναγενιούνται στην Γη». Το περιέγραψε στον συντάκτη η Στέλλα Κουμαριανού, κάτοικος Θεσσαλονίκης (στο άρθρο παραδίδεται και η διεύθυνσή της «οδός Κρήτης 26»).
Κατά το παραπάνω άρθρο, λοιπόν, ο άλλοτε μητροπολίτης Κεφαληνίας, αείμνηστος Γερασιμος Δόριζας είχε αδελφή την Φιλονίκη, σύζυγο του Σωτ. Μαυροκεφάλου, η οποία διέμενε στο Ορτάκιοϊ του Βοσπόρου. Η Φιλονίκη είχε ένα καταπληκτικής ευφυΐας και ωραιότητος κοριτσάκι, που το έλεγαν Βάσω. Το κοριτσάκι αυτό αρρώστησε και πέθανε σε ηλικία 7 ετών και, όπως ήταν φυσικό, βύθισε την οικογένειά του σε βαρύ πένθος.
Η μητέρα απελπισμένη από τον πρόωρο χαμό του αγαπημένου της παιδιού, επιθυμώντας να απομακρυνθεί από το θλιβερό περιβάλλον που της έφερνε πάντα πένθιμες αναμνήσεις, μετώκησε στα Ταταύλα. Επτά χρόνια μετά τον θάνατο της μικρής Βάσως Μαυροκεφάλου, ο Γεράσιμος Δόριζας που ήταν τότε ακόμα αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μια νύκτα ευρισκόμενος μεταξύ ύπνου και εγρηγόρσεως, βλέπει την νεκρή ανεψιά του να εμφανίζεται εμπρός του ζωηρή και χαρούμενη να του λέει: «Θείε μου, πες της μητέρας μου να μη με κλαίει πια και να μην έρχεται στον τάφο μου στο Ορτάκιοϊ... Εάν θέλει να με ιδεί, ας έλθει στο Παντεύχι (ένα προάστιο της Κωνσταντινουπόλεως) κι εκεί θα με ιδεί ολοζώντανη... Και λέγοντας αυτά τον επήρε από το χέρι σαν να μεταφέρθησαν και οι δυό στο Παντεύχι και του υπέδειξε το σπίτι, όπου θα την εύρισκαν. Ο Δόριζας το πρωί, χωρίς να ειπεί σε κανέναν τίποτε, ούτε στην αδελφή του, ευρισκόμενος υπό την επήρεια της ολοζώντανης εκείνης οπτασίας, ξεκίνησε για το Παντεύχι. Όταν έφθασε περιπλανώμενος αρκετή ώρα, κατόρθωσε να βρει το σπίτι που του είχε υποδείξει η «νεκρή... Βάσω» στο όνειρό του και ευρίσκοντας κάποια πρόφαση, σαν ιερωμένος, κτύπησε την πόρτα. Του άνοιξε αμέσως ένα κοριτσάκι, έως 6 ετών, που τον υποδέχθηκε με ιδιαίτερη χαρά, αν και ήταν τελείως άγνωστος σ' αυτό.
Ο Δόριζας από την πρώτη στιγμή πρόσεξε ότι το κοριτσάκι έμοιαζε καταπληκτικά της πεθαμένης ανεψιάς του. «Πώς σε λένε;» την ρώτησε, κατάπληκτος για την ομοιότητα. «Βασιλική!», του απήντησε εκείνη πρόθυμα, κοιτάζοντας με εκστατικό βλέμμα τον Δόριζα, αισθανόμενη ανεξήγητη χαρά κοντά του. Ο αρχιδιάκονος μόλις άκουσε το όνομα εκείνο, άρχισε να κλαίει από συγκίνηση.
Το όραμα και οι οδηγίες της «νεκρής Βάσως», είχαν επαληθευθεί κατά τρόπο συνταρακτικό! Γνωρίσθηκε με την οικογένεια της μικρής, δημιούργησε φιλικές σχέσεις και μια μέρα, αφού απεκάλυψε τα πάντα στην αδελφή του, την έφερε στο Παντεύχι για να ιδεί κι αυτή, με τα μάτια της, την Βασιλική, που έμοιαζε σαν δίδυμη αδελφή της «νεκρής Βάσως». Η Φιλονίκη κατάπληκτη από την ομοιότητα των δύο κοριτσιών, αγάπησε το ξένο παιδί σαν δικό της, γιατί δεν είχε μόνο την μορφή της «νεκρής» κόρης της, αλλά και τον ίδιο χαρακτήρα! Χάρη στο κοριτσάκι αυτό, οι δύο οικογένειες συνδέθηκαν στενά. Και ο Δόριζας και η αδελφή του δέχθηκαν οριστικά σαν πραγματικότητα το ότι η Βάσω, έναν χρόνο μετά τον θάνατό της, είχε ξαναγεννηθεί στο πρόσωπο της Βασιλικής. Εννοείται ότι η μητέρα της Βασιλικής δεν έμαθε ποτέ τι είχε οδηγήσει τον αρχιδιάκονο Δόριζα και την Φιλονίκη Μαυροκεφάλου στο σπίτι τους.
Σχ. σημ.: Σημειώστε πως και η Ινδή Σάντι και η Βάσω αναφέρεται ότι ήσαν 7 ετών, ενώ η ειδοποίηση της «νεκρής» στους «ζωντανούς» συγγενείς της έγινε 7 χρόνια μετά τον «θάνατό» της.
