Με δελτίο τύπου η ομοσπονδία σωφρονιστικών υπαλλήλων Έλλαδας καταδικάζει την επίθεση στον σωφρονιστικό υπάλληλο στις 10/3/2010.Το δελτίο τύπου έχει ως εξής:
Άνανδρη δολοφονική επίθεση δέχτηκε χθες το μεσημέρι ο συνάδελφος Σπύρος Λαχανάς έξω από την πόρτα του σπιτιού του επιστρέφοντας από υπηρεσία στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού όπου εργάζεται.
Είμαστε συγκλονισμένοι από το τι ενδεχομένως μπορεί να ακολουθήσει του βαρύτατου τραυματισμού του στην σπονδυλική στήλη. Συγκρατούμε την οργή μας για αυτούς που προσπαθούν αναφερόμενοι στο περιστατικό να το περάσουν σαν εργατικό ατύχημα, εντάσσοντας το στην λογική του εργασιακού κόστους.
Αυτή καθ’ αυτή η επίθεση δεν μας ξάφνιασε. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ποια είναι η κατάσταση στις φυλακές της χώρας, καθώς επίσης και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της σύγχρονης εγκληματικότητας που φιλοξενούμε. Είχαμε προειδοποιήσει για αυτά έγκαιρα, ειδικότερα αυτούς που αντιμετωπίζουν τη φυλακή για τους κρατουμένους ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ και εμάς ως εργαζόμενους σε σφαγείο, κάτι σαν εκδορείς ή βυρσοδέψες. Ξαφνιαστήκαμε όμως από το απύθμενο θράσος κάποιων που ακόμα και τώρα προσπαθούν να βρουν δικαιολογητική βάση για τέτοια εγχειρήματα.
Κάποιοι από αυτούς μιλούν για προηγούμενα, άλλοι για άρνηση εμπλοκής του συναδέλφου σε δόλιες συμπεριφορές, άλλοι για διαφορές που προέκυψαν από δόλιες συμπεριφορές ή ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί το προκατειλημμένο για εμάς μυαλό τους.
Δεν είναι τίποτα από όλα αυτά, είναι απλά το τέλος μιας διαδρομής όπως αυτή της τυφλής βίας, την οποία όμως κάποιοι ενθαρρύνουν και κατευθύνουν. Είναι αυτοί που χρόνια τώρα ως εργαζόμενους μας λοιδορούν, μας απαξιώνουν και στη συνέχεια αδιαφορώντας για ό,τι μπορεί να μας συμβεί λόγω αυτών των συμπεριφορών τους αμπελοφιλοσοφούν.
Ένας λοιπόν ο φυσικός αυτουργός, (είμαστε ρατσιστές αν πούμε ότι είναι Αλβανικής καταγωγής;) πολλοί οι ηθικοί αυτουργοί. Σε αυτούς απευθυνόμαστε λέγοντας «κύριοι» είστε δολοφόνοι. Σταματήστε.
Θετικά ξαφνιαστήκαμε επίσης από τα αντανακλαστικά του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, όχι τόσο για την παρουσία τους στα νοσοκομεία που μεταφέρθηκε ο συνάδελφος, όσο για τις υπόλοιπες ενέργειές της και ειδικότερα για το χρόνο αντίδρασής της.
Τα πράγματα στις ελληνικές φυλακές έχουν αλλάξει δραματικά, εκτός από τα σχεδόν καθημερινά περιστατικά βίας στον χώρο εργασίας, έχουμε πλέον και περιστατικό εκτός υπηρεσίας. Στη λογική ότι τίποτα δεν γίνεται μία και μόνο φορά και ότι για κάποια πράγματα είναι να μην γίνει η αρχή, είναι σίγουρο ότι αυτή η δραματική αλλαγή θα αρχίσει να μετρά θύματα. Η πολιτεία είναι ούτως ή άλλως υποχρεωμένη να διασφαλίζει τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα του συνόλου των υπαλλήλων της. Στα πλαίσια αυτά πρέπει να διασφαλίσει και να θωρακίσει και την παρουσία των εργαζομένων στις φυλακές. Ας το κάνει, λοιπόν, ξεκινώντας από την ανάδειξη του ρόλου μας και αφού μας πει τι ακριβώς θέλει να κάνουμε, να σταματήσει να δυσφορεί ή να ντρέπεται γιατί υπάρχουμε.
Σαφώς επηρεασμένοι από την αντίδραση της πολιτικής ηγεσίας διευρύνουμε τα όρια της υπομονής μας και απαιτητικά πλέον περιμένουμε. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να λέμε την άποψή μας, να στηρίζουμε τους συναδέλφους μας και τις οικογένειές τους, όπως ακριβώς κάνουμε και στην προκειμένη περίπτωση.
Σπύρο κουράγιο, δεσμευόμαστε ότι θα κάνουμε όσα πρέπει, όπως πρέπει (εσύ ξέρεις πολύ καλά πως ότι λέμε το εννοούμε). Η δέσμευσή μας αυτή αφορά σαφώς και την οικογένειά σου.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο :
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΣ
Ο Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΡΑΚΙΤΣΟΣ
Άνανδρη δολοφονική επίθεση δέχτηκε χθες το μεσημέρι ο συνάδελφος Σπύρος Λαχανάς έξω από την πόρτα του σπιτιού του επιστρέφοντας από υπηρεσία στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού όπου εργάζεται.
Είμαστε συγκλονισμένοι από το τι ενδεχομένως μπορεί να ακολουθήσει του βαρύτατου τραυματισμού του στην σπονδυλική στήλη. Συγκρατούμε την οργή μας για αυτούς που προσπαθούν αναφερόμενοι στο περιστατικό να το περάσουν σαν εργατικό ατύχημα, εντάσσοντας το στην λογική του εργασιακού κόστους.
Αυτή καθ’ αυτή η επίθεση δεν μας ξάφνιασε. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ποια είναι η κατάσταση στις φυλακές της χώρας, καθώς επίσης και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της σύγχρονης εγκληματικότητας που φιλοξενούμε. Είχαμε προειδοποιήσει για αυτά έγκαιρα, ειδικότερα αυτούς που αντιμετωπίζουν τη φυλακή για τους κρατουμένους ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ και εμάς ως εργαζόμενους σε σφαγείο, κάτι σαν εκδορείς ή βυρσοδέψες. Ξαφνιαστήκαμε όμως από το απύθμενο θράσος κάποιων που ακόμα και τώρα προσπαθούν να βρουν δικαιολογητική βάση για τέτοια εγχειρήματα.
Κάποιοι από αυτούς μιλούν για προηγούμενα, άλλοι για άρνηση εμπλοκής του συναδέλφου σε δόλιες συμπεριφορές, άλλοι για διαφορές που προέκυψαν από δόλιες συμπεριφορές ή ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί το προκατειλημμένο για εμάς μυαλό τους.
Δεν είναι τίποτα από όλα αυτά, είναι απλά το τέλος μιας διαδρομής όπως αυτή της τυφλής βίας, την οποία όμως κάποιοι ενθαρρύνουν και κατευθύνουν. Είναι αυτοί που χρόνια τώρα ως εργαζόμενους μας λοιδορούν, μας απαξιώνουν και στη συνέχεια αδιαφορώντας για ό,τι μπορεί να μας συμβεί λόγω αυτών των συμπεριφορών τους αμπελοφιλοσοφούν.
Ένας λοιπόν ο φυσικός αυτουργός, (είμαστε ρατσιστές αν πούμε ότι είναι Αλβανικής καταγωγής;) πολλοί οι ηθικοί αυτουργοί. Σε αυτούς απευθυνόμαστε λέγοντας «κύριοι» είστε δολοφόνοι. Σταματήστε.
Θετικά ξαφνιαστήκαμε επίσης από τα αντανακλαστικά του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, όχι τόσο για την παρουσία τους στα νοσοκομεία που μεταφέρθηκε ο συνάδελφος, όσο για τις υπόλοιπες ενέργειές της και ειδικότερα για το χρόνο αντίδρασής της.
Τα πράγματα στις ελληνικές φυλακές έχουν αλλάξει δραματικά, εκτός από τα σχεδόν καθημερινά περιστατικά βίας στον χώρο εργασίας, έχουμε πλέον και περιστατικό εκτός υπηρεσίας. Στη λογική ότι τίποτα δεν γίνεται μία και μόνο φορά και ότι για κάποια πράγματα είναι να μην γίνει η αρχή, είναι σίγουρο ότι αυτή η δραματική αλλαγή θα αρχίσει να μετρά θύματα. Η πολιτεία είναι ούτως ή άλλως υποχρεωμένη να διασφαλίζει τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα του συνόλου των υπαλλήλων της. Στα πλαίσια αυτά πρέπει να διασφαλίσει και να θωρακίσει και την παρουσία των εργαζομένων στις φυλακές. Ας το κάνει, λοιπόν, ξεκινώντας από την ανάδειξη του ρόλου μας και αφού μας πει τι ακριβώς θέλει να κάνουμε, να σταματήσει να δυσφορεί ή να ντρέπεται γιατί υπάρχουμε.
Σαφώς επηρεασμένοι από την αντίδραση της πολιτικής ηγεσίας διευρύνουμε τα όρια της υπομονής μας και απαιτητικά πλέον περιμένουμε. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να λέμε την άποψή μας, να στηρίζουμε τους συναδέλφους μας και τις οικογένειές τους, όπως ακριβώς κάνουμε και στην προκειμένη περίπτωση.
Σπύρο κουράγιο, δεσμευόμαστε ότι θα κάνουμε όσα πρέπει, όπως πρέπει (εσύ ξέρεις πολύ καλά πως ότι λέμε το εννοούμε). Η δέσμευσή μας αυτή αφορά σαφώς και την οικογένειά σου.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο :
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΣ
Ο Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΡΑΚΙΤΣΟΣ
